Ασπάλαξ
Οι Γιαζίντι και τα ερωτήματα προς τον Ζαρατούστρα
Η εμφάνιση του ISIS μιας ισλαμοφασιστικής σέκτας στο βόρειο Ιράκ και στη Συρία -που βοηθήθηκε αρχικά από τους δυτικούς, τους Τούρκους τους Σαουδάραβες και τους Ισραηλινούς- επανέφερε στο σήμερα ιδέες και συμπεριφορές του Μεσαίωνα. Παράλληλα, ως αυθεντικοί σαλαφιστές, επιδόθηκαν στο έργο της καταπίεσης των αλλόθρησκων προς το Ισλάμ.
Η θρησκευτική ομάδα που αντιμετώπισε την ακραία βία τους ήταν αυτή των Κούρδων Γιαζίντι, οι οποίοι υπέστησαν πραγματική Γενοκτονία. Η Αλ Κάιντα τους είχε προγράψει ως «απίστους». Όμως το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε να τους εξοντώσει.
Χιλιάδες από αυτούς πήραν το δρόμο της προσφυγιάς και κάποιοι κατέφυγαν εγκλωβιζόμενοι στην Ελλάδα.
Ένα στρατόπεδο προσφύγων με Γεζίντι βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Πέτρα του Ολύμπου, στην Πιερία.
Ο λόγος της ακραίας βίας που υπέστησαν από τους ισλαμοφασίστες ήταν ότι το Κοράνι δεν τους παρείχε καμιά κάλυψη, αντίστοιχη με αυτή των θρησκειών της Βίβλου. Η θρησκεία των Γιαζίντι δημιουργήθηκε τον 11ο αιώνα από τον σεΐχη Ουμαϊγιάντ (Ummayyad) ως μια σύνθεση του Ζωροαστρισμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Ο Ζωροαστρισμός ήταν η αρχαία περσική θρησκεία, που κυριαρχούσε στη Μεσοποταμία πριν την εμφάνιση του Ισλάμ.
Για τον ISIS oι Γιαζίντι έγιναν πεδίο εφαρμογής των κορανικών ρήσεων: «Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε», (Κοράνι, 2, 191)«Όταν συναντάτε τους απίστους, να τους σκοτώνετε και να τους σφάζετε και να κρατάτε γερά τα δεσμά της αιχμαλωσίας τους.» (Κοράνι, 47, 4)
Με την παρoυσία τους οι Γιαζίντι μας θύμησαν αφενός τη μοίρα των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων στη Μικρά Ασία και αφετέρου τη θρησκευτική ποικιλία που υπήρχε στο χώρο της Μεσοποταμίας πριν την έλευση του Ισλάμ.
Με αφορμή την ανάδυση των Γιαζίντι στο σύγχρονο ιστορικό προσκήνιο, ας θυμηθούμε τις θεολογικές αγωνίες του Ζωροαστρισμού μέσα από τους «Ύμνους του Ζαρατούστρα»:
Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:
Ποιος έβαλε τη γη στη θέση της από κάτω,
και τον ουρανό με τα σύννεφα από πάνω –
και με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη πέσει κάτω;
Ποιος έκαμε τα νερά και τη βλάστηση;
Ποιος κυβερνά τους ανέμους και τα σύννεφα;
Ποιος, σοφέ μου, δημιούργησε τη σοφία;
Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:
Ποιος καλλιτέχνης έφτιαξε το φως και το σκοτάδι;
Ποιος καλλιτέχνης έφτιαξε τον ύπνο και τον ξύπνιο;
Ποιος έφτιαξε το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ –
για να θυμίζουν στο συνετό άνθρωπο το καθήκον του;
Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:
Μήπως θα επιτύχω τον σκοπό μου μαζί σου, σοφέ μου;
Μήπως θα ενωθώ και εγώ μαζί σου και θα έχω δύναμη;
Μήπως η τιμιότητα και η αθανασία, όπως τις ορίζεις,
θα ενωθούν μαζί μου – τον υπηρέτη της δικαιοσύνης;
Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:
Θα πάρω την πληρωμή που, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη,
τα δύο θηλυκά άλογα, και ένα αρσενικό, και μια καμήλα,
τα οποία μού έχουν υποσχεθεί – πάνσοφε μου –
και μαζί με το δώρο μου της τιμιότητας και της αθανασίας;
Jacques Duchesne-Guillemin: The Hymns of Zarathustra, 1952, pp. 63-73. Από το βιβλίο του Mircea Eliade, From Primitives to Zen – Α Thematic Source-book of the History of Religions, 1967, pp. 584-586. Η μετάφραση από τα Αγγλικά από Ανδρ. Κωνσταντινίδη.
