Ασπάλαξ
1) Ατομικές Ελευθερίες.
Δεν φαίνεται να αναγνωρίζει το “πρωτείο τους ατόμου” (του κάθε ατόμου) ως πρωταρχικό στοιχείο της πολιτικής του φιλοσοφίας. Υπερτονίζει το θέμα της θρησκείας, της Ορθοδοξίας, στην καθημερινότητα των πολιτών. Η θρησκεία είναι ελεύθερη επιλογή του καθενός και καθεμιάς αλλά δεν αφορά τους νόμους που διέπουν τη ζωή όλων των πολιτών που δεν είναι υποχρεωμένοι να πιστεύουν σε κάτι τέτοιο παρά μόνο να εφαρμόζουν τους νόμους του κράτους. Η αποδοχή της λειτουργίας μιας Εκκλησίας ως παρακράτους στο πλαίσιο του κράτους δεν είναι χαρακτηριστικό ενός φιλελεύθερου που κατά τα άλλα είναι ελεύθερος να θρησκεύεται όσο θέλει.
Υπερ-προβάλει, όχι τον πατριωτισμό που είναι η ελεύθερη επιλογή αγάπης στην πατρίδα, αλλά τον εθνικισμό που είναι η υπεροχή ενός έθνους και μιας φυλής απέναντι στ άλλα από μόνο το γεγονός του ανήκειν σ αυτό και όχι λόγω ατομικής αξίας και δεξιοτήτων ενός συγκεκριμένου ατόμου.
Προβάλει τον όρο “λαθρομετανάστης” επιμένοντας στη λεξικογραφική σωστή χρήση του όρου, ενώ η ουσιώδης αντίρρηση δεν είναι αν υπάρχει ο όρος (και βέβαια υπάρχει όπως και οι όροι λαθραναγνώστης λαθροχειρία λαθροκυνηγός), αλλά αν είναι δίκαιο ν αποκαλείς έτσι κάποιον που δεν έχεις προηγούμενα εξετάσει ατομικά για το αν έχει παραβιάσει τα προβλεπόμενα περί την είσοδο σε μια χώρα ατόμων που ζητούν καθεστώς διεθνούς προστασίας. Οπως είναι γνωστό καθεστώς διεθνούς προστασίας θα μπορούσε να ζητήσει απ την Ελλάδα ένας πολίτης της Ρωσίας αν έχει διωχθεί ή βασανιστεί για θέματα ταυτότητας φύλου, για παράδειγμα ή για δίωξη επειδή είναι βουδιστής.
Υπερασπίζεται την (ανύπαρκτη) μεταναστευτική πολιτική της Κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου που όμως εκτός απ τις άθλιες συνθήκες υποδοχής, περιλαμβάνει, αστυνομική βία και αυθαιρεσία, βασανιστικούς αυθαίρετους και παράνομους εγκλεισμούς και κρατήσεις, αδυναμία οργάνωσης κέντρων πρώτης υποδοχής, αδυναμία εκπόνησης προγραμμάτων ένταξης των μετοίκων, αδυναμία προστασίας από την εργασιακή ή άλλη εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών, αδυναμία είσπραξης αλλά και χρηστής διαχείρισης ευρωπαϊκών σχετικών κονδυλίων, αδυναμία συνεργασίας με ξένες πρεσβείες και κυβερνήσεις για εθελοντικό ή άλλο προβλεπόμενο επαναπατρισμό, αλλά και ανοχή σε απαράδεκτες αναστροφές κι επαναπροωθήσεις ανθρώπων πριν εξεταστεί η ατομική περίπτωσή τους από το λιμενικό και την αστυνομία.
Δεν δείχνει σεβασμό στο δικαίωμα αυτοπροδιορισμού ατόμων, στην ελληνική επικράτεια, που γίνονται θύματα διακρίσεων επειδή είναι πιστοί άλλων (εκτός των ΧΟ) θρησκειών και θρησκευμάτων, είναι άθεοι ανήκουν σε εθνικές κοινότητες που δεν είναι ελληνικές, δεν είναι ετεροφυλόφιλοι, είναι χρήστες “απαγορευμένων” ουσιών, είναι αντιρρησίες συνείδησης, είναι εργαζόμενοι στο σεξ, όπως καταγράφουν εδώ και δεκαετίες όλες οι δημοσιευμένες σχετικές εκθέσεις διακρίσεων από τον ΟΗΕ και άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Επιμένει ν αγνοεί τα αδιέξοδα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που εμποδίζουν την ανάπτυξη της περιοχής με την εγκληματική ατολμία επίλυσης διακρατικών διαφορών της χώρας μας με γειτονικές χώρες προκειμένου να εγκαθιδρυθεί η ειρήνη η συνεργασία και η ανάπτυξη στην περιοχή μας.
2) Οικονομικές ελευθερίες
Αν και ευαγγελίζεται την ελεύθερη αγορά ως την οικονομική του πρόταση, και λέει δημόσια πως δεν θα θέλε το κράτος να εμπλέκεται σ επιχειρηματική δραστηριότητα, στο διάστημα που ήταν στην Κυβέρνηση δεν φαίνεται να κατάφερε να πείσει το κόμμα του ν απλοποιήσει τη γραφειοκρατία και να την αντικαταστήσει από την ψηφιοποίηση κι αυτοματοποίηση των δοσοληψιών του πολίτη με το κράτος. προκειμένου ν ανοίξει ο δρόμος για ιδιωτικές επενδύσεις.
Δεν φαίνεται να μπορεί να σπάσει τον δεσμό του κράτους με προνομιούχες και κλειστές επαγγελματικές συντεχνίες που στρεβλώνουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό κι αποτελούν τους συμμάχους του κόμματός του στη λεηλασία του κράτους στις προηγούμενες δεκαετίες.
Δεν φαίνεται να προωθεί, όσο οι φιλελεύθεροι, την αρχή της επικουρικότητας, της λήψης δηλαδή των αποφάσεων στο κοντινότερο στην τοπική αυτοδιοίκηση επίπεδο.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι τυπικό παράδειγμα “νεοφιλελεύθερου”, που επιμένει σε μια φιλελευθεροειδή αγορά (με στεγανά στον ελεύθερο ανταγωνισμό δηλαδή) και συνάμα αγνοεί τις ατομικές ελευθερίες ως προϋπόθεσή της!!
Ο καθένας έχει δικαίωμα στη μετάνοια αλλά προς το παρόν παραμένει Δεξιός, πολύ αντιπροσωπευτικότερος του μέσου Νεοδημοκράτη απ τους άλλους συνυποψηφίους του, αλλά σίγουρα όχι φιλελεύθερος.
