Ασπάλαξ
Ο οικονομόλογος και διαχειριστής επενδύσεων Χάρης Μαθιόπουλος μιλάει σήμερα στο liberal.gr και στον Θανάση Μαυρίδη για το Brexit, για τις επιπτώσεις του στις αγορές, για τους κινδύνους που συνεπάγεται η αυξημένη και στα όρια της υστερίας μεταβλητότητα, για το προβληματικό ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, για την αντίδραση της Ευρώπης των γραφειοκρατών, για την πολιτική των Κεντρικών Τραπεζών.
Τι λέει ένας άνθρωπος που γνωρίζει όσο ελάχιστοι στην Ελλάδα τις αγορές και ο οποίος πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί βάρος στην πραγματική οικονομία.
Σας εξέπληξε η αντίδραση των αγορών από το αποτέλεσμα στην Βρετανία;
Προσωπικά, καθόλου! Ήταν κάτι απόλυτα αναμενόμενο. Αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε αγορά και το οποίο σήμερα είναι μία μηχανή καταστροφής, επειδή συνδυάζεται με μία παρανοϊκή μόχλευση, μόνο με τον τρόπο που αντέδρασε θα μπορούσε να αντιδράσει. Όλα αυτά συμβαίνουν λόγω των εξωφρενικών πολιτικών νομισματικής επέκτασης και των μηδενικών έως και αρνητικών επιτοκίων. Το μεγαλύτερο μέρος του «νέου χρήματος» διοχετεύεται στις αγορές αντί να διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία, παράγοντας, τελικά, αυτή την ακραία και στα όρια της υστερίας μεταβλητότητα.
Το Brexit θα επηρεάσει αρνητικά τις αγορές;
Μακροπρόθεσμα πιστεύω πως όχι. Μεσοπρόθεσμα και μέχρι να καταλάβουν τι έγινε, πότε θα συμβεί το ένα ή το άλλο, θα είναι η χαρά του κάθε εγκληματία που θα εκτελεί κόσμο στις αγορές στο μείον 20% πρωί και πάλι θα εκτελεί στο συν 20% το βράδυ.
Από αυτά που λέτε αντιλαμβάνομαι ότι το πρόβλημα μας είναι η μόχλευση.
Είναι ένα τεράστιο μέρος του προβλήματος γιατί ανατροφοδοτεί αντιδράσεις που θα έπρεπε κανονικά να περικλείονται στο συν ή στο μείον 5%, αλλά εκδηλώνονται στο συν ή στο μείον 50% και μάλιστα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Η μόχλευση είναι το πρόβλημα και του τραπεζικού συστήματος;
Είναι από τα καίρια προβλήματα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και θα είναι μέχρι να ξεχωρίσει η επενδυτική τραπεζική από την παραδοσιακή λιανική τραπεζική. Κάτι που κατήργησε ο Κλίντον το 1997 και από το γεγονός αυτό απορρέει η παθογένεια του χρηματοπιστωτικού τομέα αυτής της εικοσαετίας. Για τις ευρωπαϊκές τράπεζες ειδικότερα έχω δύο απαντήσεις: Η πρώτη μου απάντηση είναι ότι στο σύνολό τους είναι τρομαχτικά υποκεφαλαιοποιημένες. Τόσο όσο δεν φαντάζεται κανείς. Είναι κοινό μυστικό ότι κρύβουμε αρκετά σκουπίδια κάτω από το χαλί. Η δεύτερη απάντησή μου σχετίζεται με τα περίφημα stress test. Κάθε δύο χρόνια βγαίνει ο κ. Ντράγκι και λέει φέρτε μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τις τράπεζες. Είναι ένα αστειάκι που πρέπει να σταματήσει γιατί υποκρύπτει την μία δυσάρεστη αλήθεια ότι οι περισσότερες τράπεζες στην Ευρώπη σήμερα λειτουργούν στα όρια της πτώχευσης.
Θα υπάρξει Ευρώπη μετά από την απόφαση των Βρετανών;
Θα εξαρτηθεί από τις αντιδράσεις του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης. Δηλαδή από την Γερμανία και τους συμμάχους της. Κυρίως όμως από την Γερμανία που πληρώνει το ένα τρίτο της χρηματοδότησης της Ευρώπης. Πάντως, οι μέχρι τώρα αντιδράσεις των Γερμανών και του γραφειοκρατικού κατεστημένου των Βρυξελλών δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Ο Βρετανός πολίτης ψήφισε Brexit επειδή αντέδρασε κατά αυτής της γραφειοκρατίας. Ποια ήταν η απάντηση; Χρησιμοποιούν τον ίδιο τιμωρητικό τρόπο και ύφος με τον οποίο αντιμετώπισαν κι εμάς. Με μία μικρή, τόση δα διαφορά: Ότι η Μεγάλη Βρετανία είναι πιο σημαντική Οικονομία από την δική μας. Δεν είμαι αισιόδοξος. Όποιος άκουσε τον κ. Γιούνκερ, αλλά και τους περισσότερους Ευρωπαίους αξιωματούχους να υψώνουν τους τόνους της αντιπαράθεσης αμέσως μετά από το δημοψήφισμα, δεν μπορεί να είναι αισιόδοξος…
Η Οικονομία της Μεγάλης Βρετανίας θα αντιμετωπίσει πρόσθετα προβλήματα;
Όποιος έχει ήδη αποτιμήσει το οικονομικό πρόβλημα της Μεγάλης Βρετανίας από τώρα ως το τέλος του έργου, είτε είναι ανόητος είτε βρίσκεται σε μια δυσάρεστη διατεταγμένη υπηρεσία.
Για την Ελλάδα ποιες θα είναι οι επιπτώσεις;
Προς το παρόν δεν πιστεύω ότι θα υπάρχουν επιπτώσεις, πέραν από τα ρηχά που έχουμε ακούσει περί τουρισμού, διδάκτρων και τα παρόμοια… Από την άλλη πρέπει να δούμε που θα σταματήσει η διολίσθηση της Στερλίνας, όσο κι αν αυτή συνεχιστεί. Μέσα σε είκοσι ώρες σπεύσαμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τα πάντα. Χρειάζεται να δώσουμε περισσότερο χρόνο…
Που θα στρεφόσασταν επενδυτικά με ορίζοντα τα επόμενα πέντε χρόνια;
Το πέντε χρόνια σε αυτό το περιβάλλον της άκρατης μεταβλητότητας είναι δύο αιώνες. Να μην σας πω ότι και οι πέντε μέρες είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν μπορώ, λοιπόν, να κάνω μία τέτοια πρόβλεψη.
Από όσα μας λέτε καταλαβαίνω ότι δεν περιμένετε κάτι καλό για την Ευρώπη.
Εξαρτάται πως το εννοείτε αυτό το καλό. Να συνεχίσει να υφίσταται ένα γραφειοκρατικό τέρας δίχως να λογοδοτεί, δίχως να υπάρχει ένας μηχανισμός ελέγχου; Μήπως τελικά είχε δίκιο ο κ. Μπερλουσκόνι, ο οποίος το 2010 είχε αναρωτηθεί αν είναι καλύτερα αντί για την Ελλάδα να φύγει η Γερμανία, προκειμένου να σωθεί ολόκληρη η Ευρώπη; Πιστεύω ότι με την νομισματική επέκταση ως μόνο όπλο και χωρίς γενναίες πολιτικές αποφάσεις για δημοσιονομική τόνωση δεν πρόκειται να ανασάνει η Ευρώπη.
Με άλλα λόγια δηλώνετε πίστη στη πραγματική οικονομία.
Υπάρχει μία τραγική σύγχυση μεταξύ της χρηματιστικής οικονομίας και της πραγματικής οικονομίας. Φοβάμαι ότι τα ιερατεία των κεντρικών τραπεζών είναι απασχολημένα – όσο κι αν διαδηλώνουν το αντίθετο- με το πώς δεν θα ταραχτούν οι αγορές, την ώρα που πνίγονται οι λαοί. Να φτάσουν τα χρήματα στην πραγματική Οικονομία και να αυξηθούν τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι εγκληματικό. Δίνουν όλα τα λεφτά στις τράπεζες που με την σειρά τους τα δίνουν σε κάθε λογής funds για να παίζουν νομίσματα, σόγια, χρυσό και ό,τι άλλο, όταν τα χρήματα αυτά θα έπρεπε να φτάνουν στην πραγματική οικονομία. Εκεί τα έχουμε ανάγκη.
Πρώτα ο άνθρωπος;
Όχι! Πρώτα το ταμείο! Γιατί η φροντίδα για τον άνθρωπο έχει κόστος και τα χρήματα πρέπει να βρεθούν.
Επιτρέψτε μου και μία τοποθέτηση με αυτά που ζήσαμε στην Ελλάδα σε σχέση με το δημοψήφισμα στην Μεγάλη Βρετανία. Η όλη θεώρηση του Brexit ήταν απόλυτα μονομερής. Όλοι κλειστήκαμε στον θάλαμο των καθρεπτών και αναπαράγαμε στερεότυπα του μυαλού μας. Ερμηνευτικά η αντίθετη άποψη δεν εκπροσωπήθηκε. Έτσι, βαφτίσαμε αυτόματα 17,5 εκατομμύρια πολίτες ξενοφοβικούς. Δεν προσεγγίζονται με αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα. Κι όσοι το κάνουν μάλλον δεν έχουν ιδέα τι είναι η Αγγλία. Αγγλία δεν είναι μόνο το κεντρικό Λονδίνο. Αν περπατούσε κανείς στις φτωχογειτονιές του Hull ή του Κάρντιφ θα διατύπωνε πιο προσεκτικές απόψεις. Η εικόνα των ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης, πάντως, ήταν για άλλη μία φορά θλιβερή. Δεν δόθηκε η ευκαιρία να κατανοηθεί η αντίθεση άποψη, τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο μας.
Ο κ. Μαθιόπουλος διατηρεί σελίδα στο facebook:
