Ασπάλαξ
Η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου συμμετείχε στην 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Προέδρων Κοινοβουλίων, που πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 31 Αυγούστου 2015 – 2 Σεπτεμβρίου 2015, στη Νέα Υόρκη.
Η 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Προέδρων Κοινοβουλίων συγκαλείται στο πλαίσιο της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης (IPU), σε συνεργασία με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).
Οι εργασίες της διάσκεψης πραγματοποιήθηκαν στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών.
Η ομιλία της:
Κυρίες και Κύριοι,
Πρόεδροι των Κοινοβουλίων του κόσμου,
Με την ευκαιρία της 70ης επετείου από την ίδρυση του ΟΗΕ, που συμπίπτει με την 70ή επέτειο από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,
Στο πλαίσιο αυτής της 4ης Παγκόσμιας Διάσκεψης Προέδρων Κοινοβουλίων της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης (IPU), με θέμα την τοποθέτηση της Δημοκρατίας στην υπηρεσία της ειρήνης, της βιώσιμης ανάπτυξης και της οικοδόμηση του κόσμου που θέλουν οι άνθρωποι και οι λαοί, στέκομαι ενώπιον σας και ανάμεσά σας, ως Πρόεδρος της προσφάτως διαλυθείσας Βουλής των Ελλήνων, για να σας απευθύνω έκκληση αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα, τη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία και όπου σήμερα υφίσταται επίθεση και καταλύεται.
Η Ελλάδα και ο λαός της θυματοποιήθηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια από πολιτικές που είχαν δήθεν στόχο να δώσουν μια βιώσιμη λύση για την υπερχρέωση της χώρας και διέξοδο από την οικονομική κρίση.
Οι πολιτικές αυτές, που περιλαμβάνονται σε συμφωνίες που ονομάζονται «Μνημόνια Κατανόησης» και συνήφθησαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις και τρεις διεθνείς αρχές (το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) γνωστές ως η «Τρόικα», που λειτουργούν ως πιστωτές της Ελλάδας, κατέληξαν σε βαριές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως των κοινωνικών δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών και καθεαυτού του κράτους δικαίου.
Αυτά που παρουσιάστηκαν ως δανειακές συμβάσεις «διάσωσης» είχαν ως αποτέλεσμα τη δυστυχία, την εκτίναξη της ανεργίας σε ποσοστά ρεκόρ (72% στις νέες γυναίκες και 60% στους νέους άνδρες), οδήγησαν στη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, σε έκρηξη των αυτοκτονιών, στην περιθωριοποίηση των νέων, των ηλικιωμένων, των αδυνάμων, των φτωχών, των μεταναστών, των προσφύγων, με τα μισά παιδιά της χώρας να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, που τεκμηριώνεται στις εκθέσεις και τις δημόσιες δηλώσεις των Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τις συνέπειες του δημοσίου χρέους στα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και σε μια σειρά διεθνών δικαστικών αποφάσεων και πορισμάτων.
Στις 25 Ιανουαρίου 2015, μόλις πριν από επτά μήνες, ο ελληνικός λαός μέσω εθνικών εκλογών έδωσε μια ξεκάθαρη και απερίφραστη εντολή στην Κυβέρνηση και τη Βουλή να καταργήσουν αυτές τις κοινωνιοκτόνες πολιτικές. Άρχισαν οι διαπραγματεύσεις.
Συγκροτήθηκε Ειδική Επιτροπή του Κοινοβουλίου, η «Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους», για να διενεργήσει λογιστικό και νομικό έλεγχο του χρέους. Η Επιτροπή εξέδωσε το Προκαταρκτικό της Πόρισμα τον περασμένο Ιούνιο. Το Προκαταρκτικό Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι παράνομο, αθέμιτο, απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο. Ότι δημιουργήθηκε και μέσα από διαδικασίες που παραβίασαν κατάφωρα το συνταγματικό δίκαιο, τους κοινοβουλευτικούς κανόνες και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες κατοχυρωμένες από το διεθνές δίκαιο, νομιμοποιώντας έτσι την αποκήρυξή του.
Ότι οι πιστωτές ενεργούσαν κακόπιστα, διότι εν γνώσει τους επιβάρυναν τη χώρα με ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο, με στόχο τη διάσωση των γερμανικών, των γαλλικών και των ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών.
Παρά τα συγκεκριμένα ευρήματα, οι δανειστές της Ελλάδας επέμειναν να αγνοηθεί η εντολή του ελληνικού λαού. Στις 25 Ιουνίου, απηύθυναν 48ωρο τελεσίγραφο στην ελληνική Κυβέρνηση, ζητώντας της να δεχθεί αντίθετα με τη λαϊκή εντολή, μία σειρά μέτρων που αποδομούν το εργατικό δίκαιο, καταργούν τις εγγυήσεις κοινωνικής ασφάλισης και τη νομική προστασία των υπερχρεωμένων πολιτών, ενώ ταυτόχρονα απαιτούν το ξεπούλημα των πιο πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, δημόσιων επιχειρήσεων και δημοσίων υποδομών. Όλα να πουληθούν ή να χαριστούν προκειμένου να αποπληρωθεί ένα χρέος μη βιώσιμο και απεχθές.
Η ελληνική Βουλή αποδέχθηκε την πρόταση της ελληνικής Κυβέρνησης να διενεργηθεί δημοψήφισμα για το τελεσίγραφο και ο ελληνικός λαός με μεγάλη πλειοψηφία 62%, απέρριψε τα μέτρα.
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος, διεθνείς και ξένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να επηρεάσουν την έκβαση του αποτελέσματος μέσω δηλώσεων που τρομοκρατούσαν το λαό.
Το δημοψήφισμα διενεργήθηκε με κλειστές τράπεζες και περιορισμούς κεφαλαίων, ως αποτέλεσμα της άρνησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να παράσχει ρευστότητα μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος.
Και όμως, υπερίσχυσε η δημοκρατία.
Ο ελληνικός λαός μίλησε ξεκάθαρα και το 62% ψήφισε ΟΧΙ στα κοινωνιοκτόνα μέτρα.
Αυτά που ακολούθησαν αποτελούν εφιάλτη για κάθε δημοκρατική συνείδηση και όνειδος.
Οι δανειστές αρνήθηκαν να λάβουν υπόψιν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Επέμειναν στην υιοθέτηση μέτρων ακόμη σκληρότερων από αυτά που απορρίφθηκαν, υπό την απειλή πρόκλησης τραπεζικής κατάρρευσης και ανθρωπιστικής καταστροφής.
Η Κυβέρνηση εξαναγκάσθηκε να αποδεχθεί ότι το Κοινοβούλιο θα νομοθετεί επί προσυμφωνημένων κειμένων εκατοντάδων σελίδων χωρίς διαβούλευση, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με τις τράπεζες να παραμένουν ακόμα κλειστές.
Αυτός ο εκβιασμός βαφτίστηκε «προαπαιτούμενα συμφωνίας» και το Κοινοβούλιο κλήθηκε να καταργήσει νόμους που είχε ψηφίσει κατά τη διάρκεια των προηγούμενων τεσσάρων μόλις μηνών και να απέχει από οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον, εάν αυτή δεν έχει προηγουμένως εγκριθεί από τους πιστωτές.
Νομοσχέδιο άνω των 100 σελίδων σε ένα άρθρο ψηφίσθηκε στις 15 Ιουλίου σε λιγότερο από 24 ώρες, νομοσχέδιο 1.000 σελίδων σε τρία άρθρα ψηφίσθηκε στις 22 Ιουλίου 2015 σε λιγότερο από 24 ώρες και νομοσχέδιο περίπου 400 σελίδων ψηφίστηκε στις 14 Αυγούστου 2015 σε 24 ώρες.
Το ελληνικό Κοινοβούλιο νομοθέτησε τρεις φορές υπό καθεστώς εκβιασμού και εξαναγκασμού.
Και αφού έγιναν όλα αυτά, όταν μία μεγάλη μερίδα βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, συμπεριλαμβανομένης της Προέδρου της Βουλής, αρνήθηκαν να ψηφίσουν τέτοια νομοθετήματα, η Βουλή διαλύθηκε απροειδοποίητα προκειμένου να εξασφαλισθεί μία πιο «σταθερή πλειοψηφία» που θα εφαρμόσει τα μέτρα που ο λαός καταψήφισε.
Κυρίες και κύριοι,
Το δημόσιο χρέος χρησιμοποιείται σε βάρος του ελληνικού λαού και του ελληνικού Κοινοβουλίου, για να συρρικνωθεί η Δημοκρατία.
Όμως η Δημοκρατία αποτελεί υπέρτατη αξία, και τα Κοινοβούλια δεν μπορεί να υποβαθμίζονται σε απλές σφραγίδες που επικυρώνουν νόμους τους οποίους έχουν απορρίψει οι λαοί, νόμους οι οποίοι καταστρέφουν την κοινωνία και τις επόμενες γενιές.
Σας καλώ, με την ιδιότητά σας ως Κοινοβουλευτικών και Προέδρων Κοινοβουλίων, να υποστηρίξετε την αξίωση για Δημοκρατία και αυτονομία των Κοινοβουλίων απέναντι στον εκβιασμό του χρέους.
Σας καλώ να υποστηρίξετε την πρωτοβουλία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και της ad hoc Επιτροπής για την Αναδιάρθρωση του Κρατικού Χρέους, καθώς και τις πρωτοβουλίες των Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για τις επιπτώσεις του δημοσίου χρέους στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μην επιτρέψετε να εξαφανισθεί η δημοκρατία στον τόπο όπου γεννήθηκε.
Μην επιτρέψετε να υπάρξουν και άλλα Κοινοβούλια τα οποία θα εξαναγκασθούν να ψηφίσουν ενάντια στη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή εντολή που έλαβαν οι βουλευτές.
Μην επιτρέψετε να συνθλιβούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ανθρώπινες ζωές, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι πιο πολύτιμες αξίες των Ηνωμένων Εθνών για να υπηρετηθεί το τραπεζικό σύστημα.
Ο κόσμος που θέλουν οι λαοί δεν μπορεί να οικοδομηθεί χωρίς τους λαούς του κόσμου.
