Ασπάλαξ
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να πείσεις
κάποιον ότι έχει ξημερώσει.
Ιδίως όταν κρατάει τα μάτια του κλειστά και επιμένει πως είναι νύχτα.
Κι όσο συνεχίζεις την προσπάθεια, τις εξηγήσεις, τις αποδείξεις,
για το φως που υπάρχει, τον ήλιο που τον ζεσταίνει
και την ηλίαση που παθαίνει,
αυτός σφίγγει τα μάτια του περισσότερο κλαψουρίζοντας ή μακαρίζοντας το σκοτάδι που μας τυλίγει, την νύχτα που μας καταπίνει και λοιπές ποιητικές σκοταδιστικές μπαρούφες.
Όσο του μιλάς για το φως αυτός θα σφίγγει τα μάτια
θα φθάσει μέχρι του σημείου να τα ξεριζώσει
για να σου αποδείξει πως έχει δίκιο
και μέρα δεν υπάρχει, δεν υπήρξε
ούτε θα υπάρξει ποτέ των ποτών ποτέ!
Περιττός κόπος, και χαμένος χρόνος.
Το δεύτερο * καλύτερο που έχεις να κάνεις
είναι να τον παρατήσεις στην τύφλα του,
και να τραβήξεις τον δρόμο σου κάτω από τον ήλιο,
ιδρώνοντας σαν γουρούνι και παρακαλώντας
να μην πάθεις μελάνωμα.
Οι μυς του θα κουραστούν, θα πεινάσει, θα διψάσει, θα κατουρηθεί, αναγκαστικά θα ανοίξει τα μάτια του….
και……….
…………..
……………
εγένετο φως!!!!!
Βεβαία όπως όλοι οι αφόρητοι, παντογνώστες, ημιμαθείς, ηλίθιοι, θα πιστέψει και θα κηρύξει πως αυτός ανακάλυψε το φως
και αυτό το θαύμα -μπορεί να πει κάνεις-,
οφείλεται στο ότι είχε την τόλμη να κρατήσει
τα μάτια του κλειστά σ’ ένα κόσμο που παραδομένος άνοιγε τα δικά του καθημερινά και
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα…….μπλα!
Καρπούμενος την ευρεσιτεχνία του φωτός και έχοντας τα μάτια του ανοιχτά ο πρώην γκαβός μας και νυν κοινός θνητός συνειδητοποιεί επιτελούς το πόσο αδιάφορη γέννα υπήρξε για τον πλανήτη την φιλοσοφία την πολίτικη την τέχνη κ.ο.κ.
Τρομάζει λίγο έως πολύ
μπροστά στην απόλυτη αλήθεια,
ότι το μόνο που πραγματικά θα καταφέρει είναι να ταΐσει τα σκουλήκια ως αχνιστή πλούσια και ζουμερή κοπριά…
όποτε….
πάμε πάλι από την αρχή…
θα διακηρύξει πως δεν υπάρχει οξυγόνο και θα κρατήσει την αναπνοή του αρνούμενος με τόλμη (άλλη μια φορά) και πείσμα ήρωα να αναπνεύσει τον άνθρακα και άζωτο που αναπνέουμε όλοι εμείς οι ξεπουλημένοι ή αφελώς πιστεύοντες πως υπάρχει οξυγόνο .
Μην κάνεις τον κόπο…μη… ντοντ…μην το κάνεις…
κράτα την απόσταση και την λογική σου μακρια
μην δημιουργείς ρυτίδες και έλκη προς τιμήν του Βολταιρου,
(και μεταξύ μας, έχω ένα θεματακι να παίρνω σοβαρά,
όλους αυτούς τους συχωρεμένους που γέμισαν βιβλιοθήκες
με την πένα τους αλλά δεν συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να κάνουν ένα ντουζάκι κάθε μέρα… άντε κάθε δεύτερη…για να μην τους τρώει ο κώλος τους και να μην φυτρώνει πενικιλίνη στο πουλί τους
Σκέφτεσαι πάντα καλύτερα όταν δεν σε μασουλάνε μύκητες!)
Αστον λοιπόν να σκάσει…
να σκάσει σαν παραγεμισμένο
μπαλόνι συσσωρευμένης βαρετής βλακοσοφιας…
μπουμμμμμμ…..
κι ας γεμίσει ο κόσμος εντόσθια αίματα και σκατά
υπάρχουν απίστευτα καθαριστικά πλέον
και κάτι γαματες μηχανές που τις λένε πλυντήρια!
Η ημιμάθεια δεν είναι απλώς χειρότερη από την αμάθεια
είναι πιο βολική και επικερδής
Ποτέ δεν περπατάει μόνη της
κάνει παρέα με την μαντάμ Βλακεία
και τρελά κολλητιλίκια με τον νταή της γειτονιάς τον Φανατισμό
Έχε τον νου σου λοιπόν…
may the force be with you…
και άλλα ενθαρρυντικά…
* το πρώτο καλύτερο που έχεις να κάνεις
είναι να του κόψεις το κεφάλι….χρααατς μια κι έξω.
Οι αποκεφαλισμοί είναι τόσο παρεξηγημένοι…
Είναι η καλύτερη πειθώ, λύνουν προβλήματα ριζικά και αμετάκλητα,
γρήγορα και αξέχαστα, αφήνοντας σου χρόνο να ασχοληθείς με το μπαλετο, να γράψεις έπη…να μάθεις πλέξιμο και να μαγειρέψεις ντολμαδάκια.
