Μην ξεχνάμε τον Περικλή

Διαβάζω με χαρά ότι η συναυλία συμπαράστασης και οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα για την Ηριάννα είχε μεγάλη επιτυχία.

20.000 άτομα κατά προσέγγιση παρευρέθησαν.
Ευοίωνο και ελπιδοφόρο.
Διαβάζω στην συνέχεια την κατηγορηματική δήλωση του συνήγορου υπεράσπισης της Ηριάννας που ξαφνιασμένος και χωρίς προηγούμενη ενημέρωση για το γεγονός του ευρώ-μαζέματος, ότι όλο το γραφείο δουλεύει χωρίς αμοιβή όπως έχει πράξει και στο παρελθόν σε παρόμοιες υποθέσεις. Τα δικαστικά έξοδα είναι κάτι παράβολα που αγγίζουν τα 900 ευρα και κάτι.

Και τι πάω και θυμάμαι η σκύλα…όχι το προφανές… δηλ. που θα πάνε όλα αυτά τα λεφτά και ότι στήνονται συναυλίες αποκλειστικά και μόνο για να τραγουδάνε τα γνωστά και καθόλου άγνωστα εργολαβικά τοτέμ του χώρου.

Πάω και θυμάμαι τον Περικλή που είναι φυλακή για τους ίδιους και χειρότερους λόγους.
Ο Περικλής που ως υποσημείωση στην υπόθεση της Ηριάννας μπαίνει στο κάδρο και στη συζήτηση μόνο όταν θέλουμε να αυξήσουμε την εκατόμβη της κρατικής και δικαστικής καταστολής, κατά τ άλλα ….νιετ πανιμαγιου μην τον είδατε μην τον απαντήσατε και μην τον τραγουδήσατε.

Ίσως δεν γράφει καλά στο γυαλί…ίσως το όνομα του να θυμίζει αρχαία Ελλάδα και δια της επαγωγής μας ξυπνά τον θύμο για τους αρχαιολάγνους και αγράμματους φασίστες ίσως τελικά να έχουν δίκιο οι γκουρού της διαφήμισης “ότι χωρίς βυζί δεν πουλάς τίποτα μπάρμπα” ίσως να είναι αυτός που κατούρησε το πηγάδι, ίσως τελικά να είμαστε απλώς σεξιστές και εναντίον του -είναι άντρας κι αντέχει ή ακόμα και καλά να πάθει εδώ πληρώνεται το “προνόμιο” – και εναντίον της Ηριάννας τύπου “προηγούνται οι κυρίες, και τι όμορφη κοπέλα και τι ποιητικό όνομα κτλ-

2 μέτρα, κι από πολλά σταθμά??? να φάνε κι οι κότες είναι οι επαγγελματίες του “χώρου”
Η Ηριάννα σαν brand name της αλληλεγγύης κάνει μια χαρά την δουλειά τους δεν λέω.
Μη ξεχνάμε όμως τον Περικλή.
Η αλληλεγγύη δεν φαστ φουντ, να μπαίνεις και να διαλέγεις τι θα φας τύπου -εγώ είμαι βίγκαν- εγώ δεν τρώω λάχανο- εγώ κλάνω όταν τρώω τυρί-.

Δεν επιλέγουμε είμαστε αλληλέγγυοι σ ΟΛΟΥΣ όσους μας χρειάζονται.
Η επιλογή είναι το παιχνίδι της εξουσίας την οποία ευαγγελιζόμαστε ότι πολεμάμε.
Οπότε….
Μην ξεχνάμε τον Περικλή.

|> Νόπη Φουντουκίδου

Γεννήθηκα στη Γερμάνια. Μεγάλωσα ανάμεσα στο εξωτικό Διδυμότειχο και στη Θεσσαλονίκη πηγαινοφέρνοντας το ανορθόγραφο Παρθενώπη -δώρο ενός ληξιάρχου ερωτευμένου με τα Ωμέγα- κι εξηγώντας σε απορημένους ορθογράφους πόσο μαγικό γράμμα είναι αυτό το ωμέγα και γιατί δεν θα το διορθώσω ποτέ! Μικρή ονειρευόμουν όταν μεγαλώσω να γίνω: | α) Μπαλαρίνα | βου) Ιντιάνα Τζόουνς | και γου) Κουμουνίστρια καριέρας. Δεν πραγμάτωσα τίποτα από τα παραπάνω. Όλοι μου λέγαν από μικρή, ότι έχω χάρισμα και δυνατότητα να πετύχω στα πάντα. Εγώ πάλι δεν κατάφερα ποτέ να μεταβολίσω το χάρισμα ή την δυνατότητα σε σαλάμι, Κι αυτό είναι κρίμα … γιατί πραγματικά το σαλάμι είναι απ τα αγαπημένα μου πράγματα στη ζωή!

της/του δημιουργού!

«Πυρρίχιο Πέταγμα»

Στην αρχή μπερδεύτηκα γιατί νόμισα ότι ήταν μια κακόγουστη οπτικοποιημενη απόδοση καμένου ποντιακού ανεκδότου από αυτά που σου λένε οι Αθηναίζοι για να σπάσουν τον πάγο όταν μυρίζονται πως είσαι Πόντιος.

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!