Ασπάλαξ
Χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη -είναι αλήθεια- διαβάσαμε σε γνωστό οικονομικό site τη νέα «βερσιόν», που τείνει να γίνει της μόδας, για Grexit αλά Σόιμπλε. Μάλιστα τώρα η «φάκα» έχει και μυρωδάτο «τυράκι». Τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους (σας θυμίζει κάτι αυτό;) της τάξης του 50%, έτσι ώστε αυτό να βρεθεί κάτω από το 100% του ελληνικού ΑΕΠ!
Ξεκινώντας το άρθρο του ο γνωστός οικονομικός «αναλυτής» μας υπενθυμίζει ότι «οι Γερμανοί έχουν έναν ειδικό τρόπο εκπαίδευσης των σκυλιών τους, έτσι ώστε να τους υπακούουν για να παραμένει πεινασμένο το σκυλί και να αποδέχεται ότι του ζητήσει ο κύριος του», με αφορμή την έγκριση της εκταμίευσης μόνο ενός μέρους της υποδόσης των 2,8 δις ευρώ .
Φαίνεται, ότι ο αρθρογράφος αναγνωρίζει στον εαυτό του και αυτούς που εκφράζει το πιστό πεινασμένο σκυλί που εκλιπαρεί τον Κύριό του για ένα ξεροκόμματο, διαφορετικά δεν θα έβαζε υπότιτλο και εισαγωγικό σημείωμα στο άρθρο του: «Εάν η διαγραφή θα ήταν της τάξης του 50% του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε το υπόλοιπο να είναι κάτω του 100% του ΑΕΠ, καθώς επίσης εάν το χρέος που θα απέμενε θα μας επιτρεπόταν να πληρώνεται σε δραχμές, τότε θα είχε νόημα να συζητηθεί πολύ σοβαρά -έτσι ώστε να εκπονηθεί ένα σχέδιο, με κάθε λεπτομέρεια».
Προσέξτε αυτή την υποθετική «ευκτική» «εάν…» τότε «…θα μας επιτρεπόταν να…»! Διαφορετικά δεν μπορούμε να συζητάμε σοβαρά για οποιαδήποτε άλλη λύση. Οποία επιστημονική εμβρίθεια και σοβαρότης!
Ποιος όμως θα μπορούσε να μας «επιτρέψει» τη φαντασίωση του κ. Βιλιάρδου; Μα βεβαίως μόνο…
αυτός που είναι κύριος και εξουσιαστής μας, δηλαδή τα ευρωιερατεία και πίσω από αυτά η Γερμανία! Τόσος απροκάλυπτος ραγιαδισμός και ξεφτίλα μέσα σε μόλις μια φράση και μάλιστα από -υποτίθεται- επιστήμονα!
Και από κάτω -για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για τη σκοπιμότητα του άρθρου- αναπαράγει -παραπέμποντας στην πηγή-, την αντίστοιχη πρόταση από την γερμανική εφημερίδα Welt.
Αφού λοιπόν αναφέρει τα περί σκύλων και όλα αυτά τα… χαριτωμένα, για να μας πείσει για την «παιδευτική δεινότητα» των Γερμανών και τη δική μας αδυναμία απέναντι στην εξουσία τους, μας ρίχνει το «τυράκι»: «Από την άλλη πλευρά όμως, προσφέρεται στη χώρα μας η ευκαιρία να ζητήσει μία γενναιόδωρη διαγραφή του δημοσίου χρέους της, με αντάλλαγμα την επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα – κάτι που θυμίζει σε κάποιο βαθμό ένα κείμενο μας από το παρελθόν (το σενάριο της δραχμής), το οποίο αναφερόταν σε μία τέτοια πιθανότητα».
Προσφέρεται λοιπόν στη χώρα μας η ευκαιρία! Τα ζητήματα της εθνικής μας ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής μας ευημερίας, ως ευκαιρία στα τραπέζια της πιο βρώμικης συναλλαγής με τους επικυρίαρχους! Δώστα όλα, για να πάρεις ένα κοκαλάκι πίσω, πεινασμένο βρωμόσκυλο, μας λένε κατάμουτρα…
Κοίτα να δεις, που οι Γερμανοί διαβάζουν Βιλιάρδο (γιατί όχι και Τσίπρα πέρα από την προτίμησή τους στο Βαρουφάκη), ανελλιπώς, πείστηκαν κι αποφάσισαν να του (τους) κάνουν το χατίρι!
Αξίζει όμως τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά στο περίφημο αυτό «σενάριο της δραχμής» κατά τον κ. Βιλιάρδο.
Σύμφωνα με αυτό, τα πάντα θα γίνουν συναινετικά, με του δανειστές να αποδέχονται μερική διαγραφή (κούρεμα) του χρέους και τη μετατροπή του υπολοίπου σε δραχμές. Επίσης, να αποδέχονται την συνέχιση της ενίσχυσης των ελληνικών τραπεζών, την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη και την εξόφληση από τη Γερμανία του κατοχικού δανείου!
Πολλά ευωδιαστά τυράκια στην ίδια φάκα, δεν νομίζετε;
Το πως όμως οι Γερμανοί κι οι άλλοι Ευρωπαίοι, που μας συμπεριφέρονται σα να είμασταν πεινασμένα σκυλιά κατά τον κ. Βιλίαρδο (και σε αυτό έχει δίκιο -εμείς τι κάνουμε είναι το ζήτημα), θα μας κάνουν τέτοια χατίρια, μόνο ένας εγκέφαλος μεγέθους Βαρουφάκη, ή κας Τασίας με τα γεμιστά, ή του κατά τα άλλα συμπαθούς κ. Βιλιάρδου, θα μπορούσε να σκεφτεί.
Συνεπώς, αλλού πρέπει να ψάξουμε τα αίτια αυτής της γενναιόδωρης φαντασίωσης, που όμως μας προδιαθέτει για τα χειρότερα που έτσι κι αλλιώς έρχονται.
Πρέπει να ψάξουμε στη ανελλιπή προσπάθεια δημιουργίας όλο και μεγαλύτερης σύγχυσης στην κοινή γνώμη και στον αποπροσανατολισμό από τη μόνη ρεαλιστική λύση που στέκεται απέναντι στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές. Δηλαδή της λύσης της καταγγελίας του συνόλου του χρέους ως παράνομου, καταχρηστικού και προϊόντος εκβιασμού, πλάνης και απάτης και της άμεσης καθιέρωσης εθνικού κρατικού νομίσματος, όπως το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο έχει επεξεργαστεί σε βάθος και προτείνει, ήδη από την ίδρυσή του και σταδιακά την ενστερνίζονται ολοένα και περισσότεροι, οικονομολόγοι και μη. Μια λύση ρηξικέλευθη που θα έλθει ως πολιτική επιλογή και θα αποτελεί ύψιστη πράξη κρατικής κυριαρχίας και απελευθέρωσης από την ξένη κατοχή.
Αντ’ αυτής της μόνης εθνικά συμβατής και αποδεκτής λύσης, μας προτείνεται αυτό που ήδη από το 2011 επεξεργάζονται τα επιτελεία των επικυρίαρχων και από τότε το ΕΠΑΜ καταγγέλλει, δηλαδή αυτό της επιβολής στη χώρα ενός κατοχικού νομίσματος, τύπου ράλλικης δραχμής της πρώτης κατοχής, απόλυτα ελεγχόμενο από την ΕΚΤ και των άλλων μηχανισμών της ευρωένωσης με το οποίο θα έλθει να ολοκληρωθεί η καταστροφή της εσωτερικής υποτίμησης και η ολοσχερής διάλυση της χώρας. Είναι το γνωστό διπλό νομισματικό σύστημα που ο ανεκδιήγητος Βαρουφάκης επανεισήγαγε στο δημόσιο διάλογο πέρσι με τα περίφημα σκριπτ (IOU).
Αυτή τη φορά, το διπλό νομισματικό μας (κρυμμένο πίσω από το Grexit), έρχεται με το «τυράκι» της διαγραφής ενός μεγάλου μέρους του χρέους (του 50%), χωρίς να μας λέει με τι όρους και τι διαφορά θα υπάρξει με το καταστροφικό PSI του 2012, παρά μόνο εύχεται και προσδοκά (αν μας το επιτρέψουν), το υπόλοιπο προς αποπληρωμή να γίνει με δραχμή, την έκδοση και την κυκλοφορία της οποίας όμως οι ίδιοι θα ελέγχουν μέσω της ΕΚΤ, αφού η «δημιουργία μίας νέας κεντρικής τράπεζας με ιδιοκτήτη το δημόσιο» μόνο ως ευχή και προσδοκία εκφράζεται, διότι και αυτή συμπεριλαμβάνεται στο γενικό «αν θα μας επιτρέπονταν». Φαίνεται, ότι ο κ. Βιλιάρδος κρίθηκε ως ο καταλληλότερος να επανεισάγει τη φιλολογία περί διπλού νομισματικού συστήματος (αν και αποφεύγει να το ονομάσει, αλλά αυτή είναι η επιδίωξη των Γερμανών), για να αρχίσει ο κόσμος να εξοικειώνεται με τέτοιες λύσεις, εγκαταλείποντας κάθε διάθεση να αγωνιστεί για την ουσιαστική απελευθέρωσή του.
Προσπαθώντας μάλιστα να μας προϊδεάσει για την επερχόμενη καταστροφή, μας μιλά πάλι για υποτιμήσεις της τάξης του 80%. Αναμασώντας τους ίδιους αφορισμούς, με τους οποίους εδώ και πολύν καιρό οι ευρωλάγνοι προσπαθούν να αποδομήσουν τη λύση του εθνικού -κρατικού χαρακτήρα- νομίσματος. Μπερδεύοντας σκόπιμα το εθνικό νόμισμα με το κατοχικό διπλό, που θέλουν να μας επιβάλλουν, αφού οι πολιτικές της εσωτερικής λεγόμενης υποτίμησης έδωσαν στους επικυρίαρχους, ό,τι είχαν να δώσουν, ενώ η πίεση είναι τέτοια, που η προοπτική ανατροπής δεν μπορεί να αγνοείται. Πως μπορεί να συνεχιστεί η κατοχή, λοιπόν και η αφαίμαξη της ελληνικής κοινωνίας απρόσκοπτα; Μα με ένα δήθεν εθνικό νόμισμα που θα υποτιμηθεί τόσο πολύ, έτσι ώστε να μην απομείνει τίποτε, από τα λίγα που τα μνημόνια έχουν αφήσει και οι δανειστές δεν έχουν προλάβει να αρπάξουν. Να γιατί ο Σόιμπλε -και τα απανταχού τσιράκια του- προωθούν πρώτα ως εκβιασμό και κατόπιν ως αναπόδραστη εξέλιξη την επιστροφή στη δραχμή, με τους δικούς τους όρους και εντός ευρωενωσιακού πλαισίου.
Ο αρθρογράφος γνωρίζοντας πολύ καλά το τι θα συμβεί, παραπέμπει σε παλιότερο άρθρο του «τα ερωτηματικά της δραχμής» και στην αντίστοιχη ανταλλαγή απόψεων με τον οικονομολόγο και συγγραφέα κ. Ιγγλέση. Εντέχνως όμως αποφεύγει να παραπέμψει στη δική μου απάντηση, που ο ίδιος κατ’ αρχή λογόκρινε και στη συνέχεια αφαίρεσε από την ιστοσελίδα του, αλλά και ούτε σε αυτή του κ. Θάνου Ιωαννίδη. Και είναι φυσικό, αφού απέναντι σε τόσο τεκμηριωμένες θέσεις -τόσο πολιτικά, όσο και οικονομικά- κανένα φληνάφημα δεν μπορεί να σταθεί -για να μην αναφερθώ στο Γενικό Γραμματέα του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη, τα βιβλία και την πλούσια σχετική αρθρογραφία του.
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος αυτού του εξαίρετου προπαγανδιστικού σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων πονήματος, προσπαθεί να απαντήσει στο γιατί το εθνικό κρατικό νόμισμα, η νέα δραχμή, όπως εμείς την προτείνουμε, δεν κινδυνεύει από υποτίμηση, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της Ρωσίας, αναρωτιέται γιατί αφού είναι έτσι, η χώρα αυτή δεν ακολούθησε την τακτική που εμείς προτείνουμε, παραθέτοντας μάλιστα ένα σχετικό γράφημα της πορείας του ρουβλίου (έτσι επικοινωνιακά προσδίδεται σοβαροφάνεια και επιστημοσύνη στα «σκουπίδια» του είδους).
Αγνοεί όμως, ότι η περίπτωση με το ρούβλι είναι εντελώς διαφορετική, διότι και αυτό, όπως και άλλα νομίσματα, ήταν εισηγμένο ήδη στις παγκόσμιες αγορές συναλλάγματος. Αντίθετα η νέα δραχμή (και -επαναλαμβάνω- όχι το κατοχικό που με συνέπεια προπαγανδίζει ο Βιλιάρδος), ως εντελώς καινούργιο νόμισμα, δεν υπάρχει και μόνο κατόπιν δικής μας πολιτικής απόφασης μπορεί να εισαχθεί στις παγκόσμιες αγορές συναλλάγματος, μετά την έκδοση και την κυκλοφορία του. Αγνοεί επίσης, τη βασική αρχή, ότι κάθε νόμισμα δεν αποκτά την αξία του στις χρηματαγορές, αλλά στη βάση του δυναμισμού της πραγματικής οικονομίας της χώρας αναφοράς του. Και με το εθνικό κρατικό νόμισμα απαλλαγμένοι οριστικά από το παράνομο χρέος που απορροφά κάθε πόρο, ακολουθώντας συνάμα πολιτικές παραγωγικής ανασυγκρότησης, μόνο θετικά μπορεί να εκπλήσσει τους πάντες, η ελληνική οικονομία και μάλιστα από την πρώτη ημέρα.
Ο αρθρογράφος υποτίθεται, ότι προσπαθεί να μας προειδοποιήσει για τις μεθοδεύσεις των Γερμανών, που τις προσδιορίζει για το 2018, πράγμα που βέβαια εμείς γνωρίζουμε από τις εκθέσεις της ντόυτσε μπανκ, κι άλλων ευαγών ιδρυμάτων του είδους, ήδη από το 2011 και έχουμε επανειλημμένως καταγγείλει.
Μας ζητάει να αδράξουμε την ευκαιρία που ο κατακτητής μας προσφέρει. Δηλαδή, ο κ. Βιλιάρδος, αντί να ταχθεί, όπως θα ήταν λογικό, με την εθνική θέση της άμεσης ανάληψης πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση της ρήξης του ζουρλομανδύα της ευρωένωσης, της άμεσης καταγγελίας του χρέους ως παράνομου και οριστικής παύσης αποπληρωμής του, με ταυτόχρονη καθιέρωση εθνικού κρατικού νομίσματος, προτιμά να γίνεται φερέφωνο των Γερμανών. Στην κατεύθυνση αυτή κρύβει τις διαφορές της πρότασης που υπερασπίζεται με εκείνη της εθνικής λύσης και χρεώνει τις επικείμενες καταστροφές στην τελευταία, σπέρνοντας παραλυτικές φοβίες στο λαό, υπό την «αυθεντία» του «ειδήμονα» και του έγκριτου οικονομολόγου. Το θέμα όμως δεν είναι τεχνικό – οικονομικό, αλλά αυθεντικά πολιτικό!
Αυτό αναγνωρίζει έμμεσα και ο ίδιος και μας μιλάει έτσι για το λαό που θα πρέπει να είναι συνεκτικός και αποφασισμένος «πρόθυμος να υποστεί όλες τις συνέπειες της εξόδου από την Ευρωζώνη, συνειδητά και γνωρίζοντας τες», εκεί που εμείς με κάθε επιστημονική επάρκεια και τεκμηρίωση έχουμε αποδείξει, ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν ομαλά και με βελτίωση της ζωής όλων μας από την πρώτη κιόλας ημέρα.
Προσφέρει έτσι, ανεκτίμητες υπηρεσίες στο κατοχικό καθεστώς ως ένας από τους πλέον έγκυρους κεκράκτες του ραγιαδισμού και της υποτέλειας. Πράγματι πιστό σκυλί στο αφεντικό του, που παρακαλάει για ένα κοκαλάκι!
Όμως όλοι αυτοί οι δωσίλογοι, που αντί πινακίου φακής, έσκυψαν το κεφάλι και προσχώρησαν στο στρατόπεδο του ξένου κατακτητή, θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι συνεκτικός λαός και αποφασισμένος, όπως απέδειξε η ιστορία του 62% του δημοψηφίσματος του «ΟΧΙ» τον Ιούλη του 2015, μπορεί να υπάρξει απ’ εκεί και τη στιγμή που δεν θα το περιμένει κανένας. Απλά σήμερα ο κόσμος, περνώντας στη φάση της πραγματικής αγανάκτησης, ψάχνει να βρει την κατάλληλη ηγεσία που θα τον οδηγήσει στη μόνη διέξοδο. Κι εμείς στο ΕΠΑΜ εργαζόμαστε αόκνως γι’ αυτόν το σκοπό.
Του Όθωνα Κουμαρέλλα στο ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ – Ε.ΠΑ.Μ.
