Ασπάλαξ
Επειδή διαβάζω αρκετή γκρίνια για τη στάση της κυβέρνησης και της αστυνομίας στις επετειακές παραστάσεις των ΚΚΕ και Σια ,με αφορμή την 17 Νοέμβρη, γράφω δυο λόγια.
Κατά την άποψή μου οι κατ’ επάγγελμα λαθρέμποροι του Πολυτεχνείου , βοηθούσης και της πανδημίας, γελοιοποιήθηκαν. Πολύ σωστά αγνόησε η αστυνομία τους 200 ηθοποιούς μπροστά στην πρεσβεία (είχαν στείλει λέει sms ότι πάνε στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, τόσο γελοίοι) και πολύ σωστά τους διέλυσε όταν πήγαν να δώσουν συμπληρωματικές παραστάσεις.
Τώρα ακόμη δυο λόγια για την περίφημη “ασυλία” που απολαμβάνει το ΚΚΕ.
Πράγματι το μεταπολιτευτικό ΚΚΕ απολαμβάνει μια φαινομενικά παράδοξη ανοχή από τα κόμματα εξουσίας.
Γιατί;
Διότι απλούστατα το ΚΚΕ είναι ουσιαστικά ένα πολιτικά αδρανές συστημικό απολίθωμα. Η ύπαρξή του και η όποια δράση του δεν παράγει πολιτικό αποτέλεσμα, παρά τους φραστικούς λεονταρισμούς και τις “αγωνιστικές” φιέστες του.
Όσοι από εμάς το ζήσαμε για δεκαετίες από τα μέσα γνωρίζουμε ότι η σκέψη και η δράση του, είναι σφραγισμένες από την ήττα του εμφυλίου και τον φόβο μιας ενδεχόμενης επανάληψής της. Η ανομολόγητη φιλοδοξία της εκάστοτε ηγεσίας του είναι να απολαμβάνει τα προνόμια της ασφαλούς επιβίωσης στον καπιταλισμό, με ένα αξιοπρεπές ποσοστό εκλογικής αποδοχής, να μονοπωλεί την αναλλοίωτη ιδέα της αυθεντικής κομμουνιστικής αριστεράς και να τελεί ευλαβικά τις θείες λειτουργίες της. Τρέμει στην ιδέα των ανατροπών γι’ αυτό και δεν συμμαχεί ποτέ με ισχυρούς όμορους χώρους.
Το ΚΚΕ είναι μια Μονή Εσφιγμένου.
Όλη τη δεκαετία του 80 ο Αντρέας είχε στο τσεπάκι του, ως πολύτιμο αφανή σύμμαχο (εκλογή Σαρτζετάκη) τον Χαρίλαο και το κόμμα, ενώ όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν το 1989 η, σχετικά ισχυρή, διευρυμένη Αριστερά με επικεφαλής το ΚΚΕ έβαλε πλάτη για την ομαλή λήξη της κρίσης.
Στο αντισυνταγματικό, τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα του 2015 δεν το έπαιρνε να ταχθεί με το ΝΑΙ, όπως ενδομύχως θα επιθυμούσε η ηγεσία του, αλλά έσπευσε στις 29/7 να δηλώσει ότι “μια έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφική για το λαό και τους εργαζόμενους” προϊδεάζοντας για τη στάση του σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Επομένως όταν ακούτε από κάποιον πρωθυπουργό ή υπουργό τη φράση – κλισέ “τιμώ το ΚΚΕ και τις θέσεις του, αλλά..” να διαβάζετε σωστά. “Αναγνωρίζουμε τον βολικό σας ρόλο , αλλά μην το παρακάνετε”.
