Ασπάλαξ
Τώρα κατάλαβα γιατί ένας τυπάς με περιγράφει σε τρίτους ως “άχρονο”
«Το ότι κάποιοι άνθρωποι των δυτικών κοινωνιών προτιμούν να υποβιβάζουν οικειοθελώς τους εαυτούς τους σε παχουλά και νωχελικά σκουλήκια, δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από το ότι κάποιοι άνθρωποι απλώς αποδεικνύονται καλοί αποδέκτες και καταναλωτές των υποσχέσεων και αξιών αυτής της χυδαίας εμπορίας που έχει αυτο-χρισθεί «κοινωνία». Με το να είμαστε κάτι, αποδεχόμαστε ταυτοχρόνως και τα πάντα που αυτό το «κάτι» προϋποθέτει και υπόσχεται. Ποτέ δεν υπήρξε, και μήτε θα υπάρξει ποτέ μελλοντικά, ανθρώπινο πλάσμα που να μπορεί να θεωρηθεί άμοιρο ευθυνών για «Αυτό Που Είναι». Δεν υπάρχουν ισόβια θύματα. Οποιοσδήποτε αποδέχεται να ζει ως θύμα, σκλάβος, υπήκοος, οπαδός, χειροκροτητής, πιστός, εκμεταλλευόμενος, εκπορνευόμενος και όλα τα σχετικά, ευθύνεται για την κατάστασή του αυτή περισσότερο από τον α ή β που υποτίθεται ότι του ρημάζει την ύπαρξη και την ζωή. Δεν ισχύει εδώ το γνωστό ερώτημα για την κότα ή το αυγό. Είναι πάντοτε οι «από κάτω» εκείνοι που γεννάνε και στηρίζουν τους όποιους «από πάνω»…»
(Από εκτενή συνέντευξη του Βλ. Ρασσιά στο underground περιοδικό «Notes For The Invisible Theater», Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, 1989. Το απόσπασμα αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ανοιχτή Πόλη», τεύχος 21, Φεβρουάριος 2000) – rassias.gr
