Ασπάλαξ
Η φωτογραφία του παλικαριού εμφανιζόταν στην οθόνη μου – όχι με ιδιαίτερη συχνότητα πρέπει να πω – καθώς σκρόλαρα ώστε να δω πώς αποτυπώνεται στο διαδίκτυο και στην ηλεκτρονική ειδησεογραφία ό,τι σκόπευα να γράψω για σήμερα. Για τους πρόσφυγες, τη Μόρια, την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ή την ολική επαναφορά των σκληρών ριάλιτι εγκλεισμού; Θα μπορούσε να ήταν κι αυτός ένας παίκτης ριάλιτι. Ο επιλαχών bachelor ας πούμε. Ή κάποιος από παιχνίδι επιβίωσης τύπου Survivor. Μελαχρινός, αρρενωπός, με μάτια σαν κάρβουνα, μούσκουλα και εντυπωσιακό six pack. Όταν όμως κάποια στιγμή διάβασα το κείμενο, η πραγματικότητα με προσγείωσε απότομα σε έναν εφιάλτη.
Ο άντρας με τα μούσκουλα είναι ο Ναβίντ Αφκαρί από το Ιράν, πρωταθλητής στην πάλη με πολλές διεθνείς διακρίσεις. Πριν από δύο χρόνια πήρε μέρος σε διαδηλώσεις εναντίον του ιρανικού θεοκρατικού καθεστώτος. Η αστυνομία τον συνέλαβε και παραπέμφθηκε σε μια δίκη – παρωδία. Στο προηγούμενο διάστημα βασανίστηκε με μεθόδους που δεν θέλω να αναφέρω σε μια εφημερίδα η οποία μπορεί να πέσει στα χέρια ενός παιδιού. Έτσι «ομολόγησε» ότι είχε μαχαιρώσει έναν «φρουρό της επανάστασης» παρόλο που στο δικαστήριο δεν προσκομίσθηκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο.
«Εγκλημα» και τιμωρία
Η ετυμηγορία για τον Ναβίντ ήταν θάνατος με απαγχονισμό. Έτσι όπως τιμωρούνται στην πατρίδα του οι διακινητές ναρκωτικών, οι βιαστές, οι ομοφυλόφιλοι, οι δολοφόνοι, οι αποστάτες του Ισλάμ και όσων η δράση απειλεί την εθνική ασφάλεια – η τελευταία είναι η περίπτωση του Αφκάρι και όσων συμμετέχουν σε αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις. Η ποινή όμως είχε συνοδευτικά. Εβδομήντα τέσσερις βουρδουλιές πριν από την εκτέλεση. Μαστιγώθηκε 74 φορές και σύρθηκε στην αγχόνη αιμόφυρτος, στερημένος από τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια απέναντι στον θάνατο. Διότι ο Ναβίντ εκτελέσθηκε προχθές το πρωί, μέσα στη φυλακή, παρά τις πιέσεις που άσκησαν αθλητικές οργανώσεις. Δεν ιδρώνει από κάτι τέτοια το αυτί των μουλάδων.
Και η περιπέτεια δεν τελειώνει με τον θάνατό του. Η οικογένειά του, για να παραλάβει το κατακρεουργημένο σώμα του «άνδρα με τα μούσκουλα» πρέπει να πληρώσει στο κράτος ένα πολύ μεγάλο ποσόν. Έτσι συμβαίνει στο Ιράν, σε ένα καθεστώς που βγάζει χρήματα από εκτελέσεις. Επιπλέον, το πιθανότερο είναι ότι θα κηδευθεί νύχτα και χωρίς κόσμο. Έτσι λέει ο νόμος εκεί ώστε να μην εξελιχθεί η κηδεία σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Κροκόδειλοι
Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι ο κροκόδειλος που έφαγε τον εχθρό σου δεν πρόκειται ποτέ να γίνει φίλος σου. Στη χώρα μας φαίνεται ότι αυτό το ξεχνούν οι οργανώσεις που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν είδα, τουλάχιστον έως την Κυριακή το απόγευμα, κάποια ανακοίνωση για τον Αφκαρί. Ούτε τους δικαιωματιστές να «σηκώνουν» το θέμα όπως, πολύ σωστά, έκαναν για τους απεργούς πείνας στην Τουρκία.
Η «επανάσταση των μουλάδων» ήταν ενάντια στη Δύση, στον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, στις ΗΠΑ. Εχω την εντύπωση ότι αρκετοί τη βρίσκουν «χαριτωμένη». Πάντως, μέσα στην καλή χαρά ήταν ο Αλέξης Τσίπρας όταν, ως πρωθυπουργός, επισκέφθηκε την Τεχεράνη. Και η Μπέτυ Μπαζιάνα σχεδόν συγκινημένη όταν φορούσε τις βιολετί μαντίλες της «επανάστασης» (να θυμίσω ότι μόνο η Βάσω Παπανδρέου, σε επίσημο ταξίδι της στο Ιράν, έχει φορέσει καπέλο αντί για μαντίλα). Αυτό το «ριάλιτι» δεν φωταγωγείται με τάχα μου «αριστερούς» προβολείς. Είναι όμως το πιο σκληρό από όλα. Όσο σκληρά έπεσε 74 φορές ο βούρδουλας στο σώμα του Ναβίντ. Πριν την κρεμάλα!
*αρχικα, είχα αναφέρει (στο εισαγωγικό της ανάρτησης μόνο, όχι στην εφημερίδα) και τη Διεθνή Αμνηστία αλλά ο Gabriel Sakellaridis με ενημέρωσε ότι υπήρξε ανακοίνωση χθες. Το κείμενο το έγραψα την Κυριακή το απόγευμα ωστόσο ζητώ συγνώμη και τον ευχαριστω. Στα σχόλια η ανακοίνωση.
