Ασπάλαξ
Σε μια έξαψη παραλογισμού και με εμφανή τα σημάδια ελλείψεων σε θεωρητικό, ιδεολογικό και ιστορικό υπόβαθρο, πολλοί σύντροφοι έχουν αναπτύξει με τα χρόνια αυτή την στρεβλή και προβληματική άποψη, που λέει πάνω – κάτω πως: «Οτιδήποτε έρχεται σε σύγκρουση με τις θέσεις της αντίδρασης είναι προοδευτικό»!
Ορισμένες εκφάνσεις αυτής της προοδευτικοφανούς κοτσάνας είναι οι εξής:
➢ Οι Έλληνες εθνικιστές μισούν τους Αλβανούς εθνικιστές, επομένως εμείς τους στηρίζουμε!
➢ Ομοίως με τους Τούρκους Γκρίζους Λύκους.
➢ Οι εθνικιστές λατρεύουν τον Μέγα Αλέξανδρο, άρα εμείς λέμε ότι οι Σλάβοι είναι Μακεδόνες.
➢ Οι εθνικιστές έχουν ψύχωση με την αρχαία Ελλάδα, επομένως εμείς πρέπει να την μισήσουμε.
➢ Οι συντηρητικοί αναφέρονται στην πρόοδο, επομένως εμείς θα αναφερθούμε στο χάος.
➢ Οι συντηρητικοί έχουν καθαρά κτήρια, επομένως οι καταλήψεις μας πρέπει να ζέχνουν.
Αυτή η τρικυμιώδης “λογική” έχει τρεις προβληματικές προεκτάσεις:
- Καταρχάς με αυτό τον τρόπο ο αντιδραστικός αριστερός καταλήγει να ετεροκαθορίζεται από τις θέσεις του αντιπάλου του, χωρίς να έχει ο ίδιος δική του άποψη για το σωστό και το λάθος. Ελπίζω πως δεν χρειάζεται περισσότερη ανάπτυξη αυτό.
- Δεύτερον, αν η αντίδραση φερθεί έξυπνα μπορεί να κλέψει τα συνθήματα της Αριστεράς, να τα καπηλευθεί και μια τέτοια Αριστερά να τα παραχωρήσει -πράγμα που γίνεται συνεχώς. Έννοιες όπως η «πατρίδα», η «δημοκρατία», η «πρόοδος», η «ανάπτυξη» κ.ά. ήταν διαχρονικά δικά μας συνθήματα και αιτήματα. Ήταν οι απαιτήσεις μας!
- Τρίτον και εξίσου σημαντικό με τα άλλα δύο, είναι ότι με αυτό τον τρόπο η Αριστερά χάνει κόσμο, τον οποίο τον κερδίζει η αντίδραση. Τέτοιο είναι το πολιτικό κενό και η ανεπάρκεια της Αριστεράς που περιμένουν οι ακραίες συντηρητικές ιδέες για να επικρατήσουν (βλ. και τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης).
Ερχόμενοι λοιπόν στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του Μενιδίου, αυτή αποτελεί ένα πρόβλημα, πραγματικό και περίπτωση παρόμοια με αυτή του Άγιου Παντελεήμονα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερα οξυδέρκεια για να καταλάβει κανείς ότι αν αντιμετωπίσεις τον κάτοικο του Μενιδίου σαν ρατσιστή τότε και εκείνος θα στραφεί σε εκείνον που είτε από ιδεολογική σύμπτωση είτε από πονηριά θα τον στηρίξει.
Η υποκρισία δε σε όλο αυτό είναι ότι πολλοί από όσους προοδευτικούς υπερασπίζονται τώρα τους Τσιγγάνους και καταδικάζουν τους κατοίκους που έχουν ξεσηκωθεί, είναι οι ίδιοι που κάθε τρεις και λίγο κάνουν διαδηλώσεις μέσα στα Εξάρχεια ενάντια στη μαφία! Και καλά κάνουν φυσικά. Για ποιο λόγο όμως όταν ένας κάτοικος (ή θαμώνας) των Εξαρχείων αντιμετωπίζει την μαφία αυτό είναι πρόβλημα, ενώ όταν ένας κάτοικος απ’ το Μενίδι αντιμετωπίζει την εκεί μαφία και αντιδράει είναι ρατσιστής; Κάπως έτσι αντί για οργανωμένες πολιτοφυλακές με αντιστασιακή δράση γεμίζει ο τόπος σιγά – σιγά με ναζιστικές συμμορίες που εξαπολύουν πογκρόμ και στην συνέχεια κεφαλαιοποιούν σε ψήφους.
Μια οργανωμένη και μάχιμη Αριστερά θα συγκροτούσε αμέσως δυνάμεις και θα έσπευδε στην περιοχή, τόσο για να βοηθήσει όσο και για να κερδίσει με τον μέρος της τον κόσμο. Όσο η Αριστερά μένει αμέτοχη στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και -ακόμα περισσότερο- καταδικάζει τον λαό αντί να του σταθεί, τόσο είναι βέβαιο ότι θα συρρικνώνεται, θα τροφοδοτείται η δεξιά κι η ακροδεξιά και πως ο χώρος μας θα καταλήξει να κάνει μόνο για τα πανηγύρια, κυριολεκτικά.
Έκτωρ Κουφοντίνας | Ανυπότακτος
Υ.γ.
Περιμένω την καταδίκη μου και τον αφορισμό μου από όσους δεν κατάλαβαν ούτε λέξη από όσα διάβασαν.
