Ασπάλαξ
.. είναι δυνατός ένας Αχιλλέας με μπαρούτι και μολύβι;
Ή η Ιλιάδα με την εκτυπωτική πρέσσα ή εκτυπωτική μηχανή;
Καρλ Μάρξ
Γιατί άραγε η κυβέρνηση της αριστεράς και οι υπουργοί παιδείας Μπαλτάς (πριν) και Φίλης περιορίζουν τόσο προκλητικά την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, της νεοελληνικής λογοτεχνίας και της αρχαίας ελληνικής ιστορίας (εξευτελίζουν και τις γυμνασιακές σπουδές με την νέα βαθμολογία), προκαλώντας διεθνείς αντιδράσεις (Διεθνής Ομοσπονδία Κλασικών Σπουδών) και εγχώριες (Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων) που χαρακτηρίζουν και οι δύο ολέθριες τις αποφάσεις τους, οδηγώντας εσκεμμένα σε ζόφο και αμάθεια τα άτυχα παιδιά που υπόκεινται στις σκοταδιστικές αυθαιρεσίες τους, ενώ ταυτόχρονα δίνουν το δικαίωμα στην πιο ανθελληνική, τύποις και ουσία, δεξιά και ναζιστοδεξιά, και στους πιο φαιδρούς εκπροσώπους της, να παριστάνουν τους υπέρμαχους του ελληνικού πολιτισμού;
Γιατί έπαιξαν αυτό το βδελυρό θέατρο σκιών με τον κυρίαρχο της Ελλάδας, τον «ήπιο, σώφρονα και συνετό» Ιερώνυμο στον οποίο παρέδωσαν μεταμεσονύκτια το μέλλον και τα κλειδιά της χώρας, πιστοποιώντας τελεσίδικα την αριστερά ως επίσημο υποπόδιο της χριστιανο-βυζαντινοκρατίας που κρατά υπόδουλη την χώρα εδώ και 1500 χρόνια και είναι η αληθινή αιτία της δυστυχίας μας –βοούν σχετικώς τα συγγράμματα των διαφωτιστών μας-, εμποδίζοντας κάθε ατομική και συλλογική ανάπτυξη;
Γιατί η αριστερά πετάει την ελληνική ιστορία και τα αρχαία έξω από τα σχολεία και καθιερώνει τα ορθόδοξα δόγματα του Ιερώνυμου σ’ αυτό το κάκιστης αισθητικής παιχνίδι-προσβολή στον λαό, την ιστορία και τον πολιτισμό μας; Γιατί ταυτίζεται με ό,τι πιο εγκληματικό, χυδαίο και καταστροφικό για την Ελλάδα, και την ανθρωπότητα ολόκληρη;
Γιατί, λοιπόν; Μα, γιατί έχουν διαβάσει κι εγκολπωθεί τον Μάρξ!
Που με την σειρά του έχει διαβάσει ιερό Αυγουστίνο! Γι’ αυτό και ποτέ δεν στράφηκε κατά του χριστιανισμού (το «όπιο» στην γνωστή του φράση το χρησιμοποιεί με την έννοια: αποκούμπι, γιατρικό, όχι ως παραισθησιογόνο), τον οποίο στην ουσία στήριξε μεταθέτοντας την κριτική του από την φιλοσοφία/κοσμοθεωρία, που καθορίζει τα του κόσμου, στην οικονομία, που είναι παρακλάδι της κοσμοθέασης, όχι η κοσμοθέαση καθ’ εαυτήν. Κριτίκαρε την εκκλησία και την θρησκεία, βάζοντας όλες τις θρησκείες και τις λατρείες σ’ ενα τσουβάλι, αλλά όχι τον χριστιανισμό, όπως ο Φόϊερμπαχ, π.χ Περισσότερα άλλη φορά, γιατί τώρα….
Διότι τώρα πρέπει, και αδημονούμε! να διαβάσουμε κι εμείς, μαζί με τα οσφυοκάμπτοντα παλληκάρια της αριστεράς, τον μεγάλο φιλόσοφο Μαρξ -ο ιερός Αυγουστίνος δεν βιάζεται στον παράδεισο (περσική λέξη: τεράστιοι βασιλικοί κήποι, περίκλειστοι) απ’ όπου ατενίζει τα ανθρώπινα και είδε, πριν βγει στις αίθουσες, την ταινία του χόλυγουντ με θέμα την ζωή του, στην Καρχηδόνα και στην Ρώμη.
Πρώτα λοιπόν θα διαβάσουμε Μαρξ! Και, μάλιστα, απ’ την τρυφερή μαθητική του ηλικία, όταν έγραφε πολύ καλές εκθέσεις ο Καρολούλης και τις διάβαζε στην διεθνή των συμμαθητών του, που μεταξύ τους ήταν κι οι Μπαλτάς, Φίλης, Μπανιάς, Λιάκος, Αναγνωστοπούλου, Τσίπρας, Δραγασάκης και ο λοιπός εσμός. Αυτοί, μαζί με όλη τους την τάξη, Κουτσούμπα, Φλωράκη, Παπαρήγα, και την παραδίπλα τάξη και την παρα-παραδίπλα, παρακαλούσαν τον Καρολούλη να τους διαβάσει τις εκθέσεις του.
Κι ανέβαινε, που λέτε, ο μικρούλης Μαρξούλης σ’ ένα θρανίο, γιατί ήτανε κοντούλικο ακόμα κι ο Φίλης κι ο Μπαλτάς είχανε ρίξει σκοταδιστικό μπόι από τότε και τον έκρυβαν, και διάβαζε ο Καρολούλης με δυνατή φωνή, κι οι συμμαθητές του τον άκουγαν με το στόμα ανοιχτό και χειροκρόταγαν ενθουσιασμένοι και φώναζαν: «Φονιάδες των λαών, αρχαιο-ελληναράδες!»:
Είναι γνωστό ότι η ελληνική μυθολογία δεν υπήρξε μόνο το οπλοστάσιο της ελληνικής τέχνης αλλά και το έδαφός της. Όμως είναι δυνατή εκείνη η θεώρηση της φύσης και των κοινωνικών σχέσεων, η οποία διαβαστάζει την ελληνική φαντασία και επομένως την ελληνική [μυθολογία], όταν έχουμε αυτοκίνητες μηχανές, σιδηροδρόμους και ηλεκτρικούς τηλεγράφους;Τι γίνεται ο Ήφαιστος απέναντι στον Roberts & Co;
Ο Δίας απέναντι στο αλεξικέραυνο;
Ο Ερμής απέναντι στο Credit mobilier;
Κάθε μυθολογία ξεπερνά και δαμάζει και διαμορφώνει τις φυσικές δυνάμεις μέσα στην φαντασία και δια μέσου της φαντασίας. Γι’ αυτό και εξαφανίζεται [η μυθολογία] όταν αυτές [οι φυσικές δυνάμεις] κυριαρχηθούν πραγματικά (σημ. δική μου: καταπληκτική εξήγηση για να συγκαλύψει όλην την χριστιανική τρομοκρατία αιώνων).
Τι απογίνεται η θεά Φήμη μπροστά στην Printing House Square;»……Τι απογίνεται, Φίλη, Λιάκο και Μπαλτά, ξέρετε ή να φωνάξω τον σταλινούλη μόλις γυρίσει απ’ την ντάτσα του στο γκουλάγκ;…)
Ρωτάει ρητορικά, βέβαια, ο μικρούλης Καρολούλης που όμως έχει πάρει φόρα τώρα, εκεί ψηλά που σκαρφάλωσε και τα βλέπει όλα από πάνω κι είναι όλοι πιο κοντοί απ’ αυτόνα και χαίρεται κι όλο γελάει, κι ο Φίλης κι ο Μπαλτάς δεν ξέρουν και κοιτάνε με φόβο τον Λιάκο που τρέχουν να σώσουν ρηξικέλευθοι αρθογράφοι του ριζοσπαστικού ΔΟΛ και συνωστίζονται γύρω του και υπάρχει κίνδυνος απ’ τον συνωστισμό κι η πόλη πίσω τους καίγεται κι είναι κι η θάλασσα κοντά κι έχει κύματα βουνό! Θεέ μου! Άγιε μου Σώστη, σώσε τους!
Όμως ο Καρολούλης βλέπει τα πάντα, ο πανθ’ ορών, από ψηλά και στέλνει αμέσως τον Λένιν να τους πάρει από την προκυμαία με το θωρηκτό Ποτέμκιν, κι ανακουφισμένος πια ο Μαρξούλης, που όλο έξι έπαιρνε στο ενδεικτικό γιατί ‘τανε ενάντια στη μαύρη προπαγάντα τού άριστα, και στις εργατικές διαδηλώσεις πάντα τελευταίος πάγαινε αλλά με τα ροζιασμένα χέρια του κράταγε πάντα ψηλότερα απ’ όλους την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο που δεν το ‘χανε σκεφτεί ακόμη, ο Καρολούλης συνεχίζει ασυγκράτητος και δακρύζουν Φίλης, Μπαλτάς και οι Δολίτες όλοι:
«.. είναι δυνατός ένας Αχιλλέας με μπαρούτι και μολύβι; (χειροκρότημα, χειροκρότημα: αδύνατος, αδύνατος!)
Ή η Ιλιάδα με την εκτυπωτική πρέσσα ή εκτυπωτική μηχανή;» (πιο δυνατό χειροκρότημα, ζητωκραυγές, συνθήματα: «φονιάδες των λαιών, αρχαιοελληναράδες!!»)….
Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ (δυσκολία για ποιο πράγμα, Καρολούλη Μαρξούλη;) είναι ότι (σημ: η ελληνική τέχνη και το έπος) συνεχίζουν να μας παρέχουν αισθητική απόλαυση και από ορισμένη άποψη ισχύουν ως κανόνες και ως άφθαστα πρότυπα….. (πρόσεχε, Καρολούλη! Οι συμμαθητές σου θα γίνουν όλοι τροτσκιστές και θα πάνε να αράξουν στα Πριγκηποννήσια, όπως ο τζαμπατζής αρχηγός τους το 1929-1933, θρηνώντας μες στην βίλα του για τα ολοκαυτώματα Αρμενίων, Μικρασιατών, Ασσυρίων, Κούρδων απ’ τους Τούρκους.. είναι διεθνιστής ο Τρότσκι μας, φονιάδες των λαών, αρχαιοελληναράδες!!»)….
(«η γοητεία της τέχνης τους», συνεχίζει να αγορεύει ο Μαρξούλης) συναρτάται αδιάσπαστα με το γεγονός ότι δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω οι ΑΝΩΡΙΜΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ μέσα στους οποίους γεννήθηκε και μονάχα μέσα στους οποίους μπορούσε να γεννηθεί».
Αυτά γράφει ο μικρούλης Καρολούλης Μαρξούλης στις εκθέσεις του -μα πού τα σκέφτεται τόσο μικρό παιδί! θα γίνει μεγάλος αυτός μια μέρα!- και τ’ ακούει και δακρύζει ο Φίλης και χειροκροτάει και φωνάζει και βραχνιάζει: «θα γίνω υπουργός και θα σας δείξω εγώ, φονιάδες, αρχαιοελληναράδες!….»
Η ανυπαρξία καπιταλισμού, λοιπόν, και η δημιουργία της κυριολεκτικής, άμεσης Δημοκρατίας (αυτής που στο όνομά της, σήμερα, ομνύουν διάφοροι χωρίς, ως φαίνεται, να εννοούν ότι η Δημοκρατία είναι τρόπος κοσμοθέασης και φιλοσοφικής προσέγγισης του κόσμου, κι όχι ένα απλό μηχανιστικό πολιτικό σύστημα) και του καθοριστικότερου πολιτισμού για την Δύση, είναι «ανώριμοι κοινωνικοί όροι» κατά τον μικρούλη Καρολούλη Μαρξούλη. Αυτή είναι η κριτική του προσέγγιση για τον ελληνικό πολιτισμό, πέμπτη ψειρού πάει το καημενούλι, μην το κατακρίνετε.
Που φωνάζει τώρα ένα άλλο παιδάκι να ανέβει στο θρανίο δίπλα του, κι αυτό το παιδάκι είναι απ’ την Καρχηδόνα και βλέπει οράματα από μικρό και γράφει και ποιήματα για την μαμά του την άγια-Μόνικα κι έχει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να πει στην διεθνή των συμμαθητών του Καρολούλη που κρέμονται κυριολεκτικά απ’ τα χείλη του –δείτε τους!
«Τα ελληνικά τα μισούσα. Μα για ποιο λόγο επιτέλους με υποχρέωναν να τα μάθω, παιδάκι ακόμα;…. (πες τα, Αυγουστινόστομε! φωνάζουν δακρυσμένοι Φίλης, Λιάκος Μπαλτάς Κουτσούμπας). Αντίθετα, τα λατινικά τα αγαπούσα!». Και: «Τι κέρδισα, λοιπόν, που γύρω στα είκοσι έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο του Αριστοτέλη, που ονομάζεται “Δέκα Κατηγορίες”;» … Έλα ντε, τι κέρδισε; ….«Τι κέρδισα, λοιπόν, απ’ όλα αυτά; Απλώς, με έβλαπταν.» Δεν κέρδισε ο άμοιρος Αυγουστινούλης, κι η έλλειψη κέρδους προκάλεσε βλάβη ανήκεστο κι ανήκουστο στην ιερή του γκλάβα κι είδε κι άλλο όραμα (όραμα = παράκρουση) κι έγινε χριστιανός «καθολικός σ’ αυτήν την κοινωνία κι εβάλθηκε, βρε Λιάκο μου, να κάνει λιτανεία, ψώνισε τις τζουρίτσες του και μια κομμάτα…. κλπ κλπ».
Συγκλονισμένος ο Καρολούλης Μαρξούλης παίρνει τον λόγο απ’ τον ιερό γελωτοποιό Αυγουστίνο και διαβάζει κι άλλη έκθεση που έγραψε μόλις εκείνη την στιγμή, ακούς Φίλη, τέντωσε τ’ αυτιά σου, FM, future minister! Λιάκο, δεν υπάρχει ελληνικό έθνος, ουαί! το ξέρουμε, μη χολοσκάς, άκου, ακούτε οι μαρξιστές:
«Το κράτος, που είναι ακόμα θεολόγος, που κηρύσσει ακόμα επίσημα ως σύμβολο της πίστης του τον χριστιανισμό, που δεν τολμάει ακόμα να αυτοανακηρυχθεί κράτος –αυτό το κράτος δεν έχει ακόμα κατορθώσει να εκφράσει σε γήϊνη ανθρώπινη μορφή, μέσα στην πραγματικότητά του σαν κράτους, την ανθρώπινη βάση του, που πληθωρική της έκφραση είναι ο χριστιανισμός ».
Μήστητί μου, Κύριε! Μήστητι μου! Ούτε ο απόστολος Σαυλούλης δεν τραύλιζε τέτοια στα πιο τρομοκρατικά του παραληρήματα. Άρα κι ο Καρολούλης Μαρξούλης είναι κι αυτό χριστιανόπουλο που «θα πάει σινεμά, να δει τον πράκτορα 007, τα φώτα όλα σβήνουνε και βγαίνει ο Φίλης Τζέμης Μποντ, μαζί με την κοπέλα του χωρίς κομπινεζόν!!!» …
Άρα και οι χρυσαυγίτες, που είναι ευσεβείς χριστιανοί αρχιταγμασφαλίτες από πάπου προς πάπον, είναι μαρξιστές πούροι! Κι ο άλλος Αυγουστίνος, ο Καντιώτης, κι αυτός μαρξιστής ήταν!
Έχει δίκιο, λοιπόν, ο Καμύ που έγραφε ότι ο «μαρξισμός είναι μια ιστορία χριστιανών» κι η Κινέζα συγγραφέας Γιγέν Λι που ένας ήρωας της λέει: «ο Θεός και ο Μάρξ είναι το ίδιο πράγμα.. όλες οι χριστιανικές εκκλησίες στην Κίνα πρώτα ορκίζονται ότι υπακούουν στο κόμμα κι ύστερα τους δίνουν άδεια λειτουργίας.»
Κι ένας άλλος όμως συμμαθητής του Μαρξούλη, ο Φρειδερικούλης ΄Εγκελς, γράφει έκθεση για την αγαπητική Αποκάλυψη και τον πρώϊμο χριστιανισμό, για τον αστικό και τον επαναστατικό χριστιανισμό -άλα!- και τους Αναβαπτιστές (πρόγονοι των Άμις), αλλά το 1883 ο Νικόλαος Πολίτης επιθεωρεί σχολεία του Βόλου και γράφει: “Επιβλαβεστάτην και ολεθριωτάτην υπολαμβάνω την καταφόρτωσιν των παίδων δια των ιερών καλουμένων μαθημάτων.. βασανίζεται ο νούς του παιδός περί της τριαδικής φύσεως της θεότητος και των τοιούτων και επιβάλλεται εις αυτόν ν’ αποστηθήσει τας σημασίας και των επτά μυστηρίων της Εκκλησίας. Δεν διδάσκονται οι άθλοι του Ηρακλέους και του Θησέως, αλλά οι άθλοι του Σαμψών..”…»
Το ίδιο ακριβώς είχε παρατηρήσει κι ο Νίκος Παπαζογλου στην τελευταία τηλεοπτική του συνέντευξη, στην ΝΕΤ.
Μετά την αθλιότητα του δημοψηφίσματος, ο Σύριζα έπαιξε ένα ακόμη άθλιο θέατρο δείχνοντας ποιος είναι και ποια είναι η υπερχρεοκοπημένη θεωρία που υποστηρίζει, σε οποιαδήποτε μορφή της. Ο Σύριζα κι η διακυβέρνησή του προκαλούν πια την αποστροφή και την αηδία που προκαλούν Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εύχομαι να μην καταντήσει να συναγωνίζεται την αηδία, την συχαμάρα και την αποστροφή που μας προκαλεί η Χρυσή Αυγή.
Και μια ερώτηση στον δοκησίσοφο, αγράμματο εσμό της αριστερής ευαισθησίας που οσφυοκάμπτει και φιλάει το χέρι του Ιερώνυμου: Ο Τζωρτζ Τόμσον και ο Χαράλαμπος Θεοδωρίδης τι ήτανε, τι γράφανε, ξέρουνε;
ΥΓ) Ένα κουίζ κι ένα ανέκδοτο:
Κουϊζ: Τι είπε ο επίσκοπος (=εξεταστής) Φλώρινας Bασίλειος, την άνοιξη του 1943, για τις αντεπιθέσεις των Γερμανών κατά του ΕΛΑΣ, στην Μακεδονία;
Ανέκδοτο: Δήλωση Παυλόπολου: «Αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης θα βρει απέναντί της την Ελλάδα και την Ευρώπη!» Την Ευρώπη! Δεν μπορεί να κοιμηθεί από προχθές ο Σόϊμπλε! Περιμένετε να μας πάρει κάποιος στα σοβαρά; Γιατί κανείς Έλληνας επίσημος δεν μίλησε για την παρουσία μας 2700 χρόνια στην Ιωνία, Πόντο κλπ, για την Μικρασιατική καταστροφή, για την γενοκτονία των Ελλήνων από Τούρκους και Γερμανούς το 1922;
Στον Παυλόπουλο απάντησε ο Ερντογάν: «Η Ευρώπη θα σταθεί δίπλα στους Έλληνες, όπως το ’22».
Δυστυχώς, κανείς δεν εκτέλεσε τον Παττακό. Πέθανε σπίτι του ή στο νοσκομείο σαν άνθρωπος.
Καλό ταξίδι, Αντώνη Σουρούνη.
