Ασπάλαξ
Η νίκη των αστικών δυνάμεων έχει φτάσει ως το μεδούλι της ιδεολογικής “σωματικότητας” της λεγόμενης ιστορικής αριστεράς και εκφράζεται ως νίκη μέσα στην ίδια την απολογητική της που φτάνει ως το σημείο της ολικής αποποίησης της ιστορίας της και της αναπόφευκτης τραγικότητας που ενσωματώθηκε εντός της με το πέρασμα του χρόνου.
Οι αχρείοι τελικά δεν είναι αυτοί που υπερασπίζονται το λάθος μαζί με το σωστό, το άτιμο έγκλημα μαζί με την θυσία, δηλαδή οι “σταλινικοί” και τα όποια απομεινάρια του φιλοσοβιετισμού, αλλά αυτοί που αποποιούνται και κάνουν τον ανήξερο, αλλά θέλουν να κρατήσουν το καλύτερο χωρίς αυτήν του την ιστορική σκουριά.
Αίσχος και ντροπή, αθλιότητα και προδοσία, ανηθικότητα και μυστικοποίηση είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τύπους όπως οι νεο-τροτσκιστές (Τ. Κλίφ) οι ύπουλοι νέο-ευρω”κομμουνιστές” όπως ο Μπελαντής, ή “απλούς” (και άγνωστους, για καλή τους τύχη -τιμή τους και καμάρι τους βέβαια) αριστεριστές και “αυτόνομους” όπως ο Θ. Δρατζίδης, οι οποίοι νομίζουν πως αν αποποιηθούν, απαρνηθούν τον προηγούμενο (“καταγωγικό”) ιστορικό τους εαυτό θα έχουν εξασφαλίσει την “ιστορική αγνότητα” και την φαντασιακή τους νέα εκκίνηση.
Οι ιδεολογικές παρθενοραφές είναι πολλές, τα σοφιστικά τερτίπια πολλά, οι αχρείες ιστοριογραφίες δυϊστικής εσωτερικής κάθαρσης άπειρες, αλλά το παρόν ΜΗΔΕΝ.
Μηδέν παντού, μηδέν στην σκέψη, μηδέν στον στοχασμό περί των αιτιών της ιστορικής ήττας και των εσω-κομμουνιστικών και εσω-αριστερών αθλιοτήτων, μηδέν στην ανάληψη ευθυνών, μηδέν στην κατάκτηση της επίγνωσης εκείνης που ενώ δεν αθωώνει, ούτε απενοχοποιεί τους ιστορικούς θύτες όσο ήταν θύτες (Λένιν, Στάλιν και Τρότσκι) δεν χαρίζεται στους αστούς βρυκόλακες που παραμονεύουν για να θάψουν για πάντα την μοναδική πραγματική μας ολική υλοποίηση που υπήρξε ποτέ και ήταν ο Σοβιετισμός εν όλω (Σοβιετική Ένωση, και όλες οι χώρες που εγκαθιδρύθηκε συλλογική κατοχή των οικονομικών δομών).
Ούτε αυτοκριτική, ούτε κριτική πραγματική, αφού ο “σταλινισμός” είναι το Άλλο.
Δεν κρίνεις τον εαυτό σου για τα όποια λάθη και εγκλήματα αυτού του Άλλου αφού είναι Άλλο. Τέτοια φτήνια, τέτοιος ηθικός ξεπεσμός,τέτοια διανοητική παρακμή.
Καμία σχέση δεν έχουν οι ποταποί με αυτό το πράγμα.
Δεν θέλουν καμία σχέση, προτιμούν τον “δυτικό” κόσμο, με αριστερό πρόσημο βέβαια.
Τόσο μικροί, τόσο φτηνοί, τόσο ασήμαντοι..
Είναι πολύ εύκολο να παριστάνεις την Αντιγόνη του Κομμουνισμού, χωρίς να είσαι στ΄ αλήθεια όπως ήταν ο Πλουμπίδης, το δύσκολο είναι να καταλάβεις τον Κρέοντα και τον Ζαχαριάδη..
Ντροπή, αίσχος, αθλιότητα, αντισοβιετικός υπόκοσμος, αυτό είναι η “αντισταλινική” αριστερά σήμερα.
Το βρώμικο χνώτο του Φασισμού..
