Ασπάλαξ
Ο Σωτήρης Πέτρουλας, αποτελούσε μια ηγετική φυσιογνωμία. Από πολύ νωρίς διατύπωσε τους προβληματισμούς του, και την ριζική-απόλυτη διαφωνία του με τις πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις της ΕΔΑ, αλλά και του Κ.Κ.Ε, την ριζική αντίθεσή του με την κοινή γραμμή Κ.Κ.Ε-ΕΔΑ-Κ.Κ.Σ.Ε περί “δημοκρατικής” στροφής με το πρόγραμμα της “εθνικής δημοκρατικής αλλαγής”.
Η συγχώνευση της “Δημοκρατικής Κίνησης Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης” με τη Νεολαία της ΕΔΑ το Σεπτέμβρη του 1964 βρίσκει αντίθετη την πλειοψηφία της σπουδαστικής οργάνωσης της Νεολαίας της ΕΔΑ.
Σε αυτή την αντιπαράθεση ο Σωτήρης Πέτρουλας θα παίξει τον πρωτεύοντα ρόλο.
Η δράση του αυτή φαίνεται και από τα γράμματα που έστειλε στο σύντροφό του Γ. Χατζόπουλο. Εκεί φαίνεται καθαρά η προσπάθειά του να οργανώσει μια διαφορετική επαναστατική κατάσταση στο εσωτερικό των Λαμπράκηδων: “η δουλειά πάει καλά”.
Και όπως αναφέρει ο ίδιος ο Χατζόπουλος, ο Πέτρουλας με τον όρο “δουλειά εννοεί τη συστηματική προσπάθεια για τη συσπείρωση και τον συντονισμό της δραστηριότητας όλων των αντιρεφορμιστικών στελεχών της αριστερής νεολαίας”.
Ταυτόχρονα ο Πέτρουλας αρθρώνει έναν πολιτικό λόγο ειρωνευόμενος την ειρηνική συνύπαρξη ΕΣΣΔ-ΗΠΑ και αναφέροντας πως “δεν πεθαίνει κανείς ειρηνικά”.
Στα κείμενά του και τις επιστολές του, ο Πέτρουλας ορθώνει ένα δριμύτατο κατηγορώ στο “Κόμμα” που δεν μπορεί να εμπνεύσει, που διαπλάθει μέλη χωρίς κριτικό πνεύμα και πρωτοβουλία.
