Ο εγκλεισμός είναι βασανιστήριο

Ο εγκλεισμός είναι βασανιστήριο. Η εξουσία φυλακίζοντας το σώμα σκοτώνει το πνεύμα, άλλοτε αργά και βασανιστικά, άλλοτε γρήγορα και επώδυνα. Οι διαβαθμίσεις των συνθηκών εγκλεισμού για κάθε αναρχικό, αλλά και κάθε άνθρωπο που νοείται ελεύθερος, είναι κλιμακούμενες όψεις του ίδιου βασανιστικού μέσου και έτσι η κάθε διαβάθμιση συμβάλει με αναλογική ταχύτητα στην φυσική και πνευματική εξόντωση του ατόμου. Οι καλύτερες ή οι χειρότερες συνθήκες κράτησης είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων που έχουν να κάνουν με ένα πλήθος συνιστωσών, όπως με την στάση του ατόμου όχι μόνο απέναντι στους ανθρωποφύλακες και στις κρατικές υπηρεσίες του εγκλεισμού του, αλλά και απέναντι στις διάφορες μαφίες των φυλακών οι οποίες σχετίζονται και έχουν αλισβερίσι με τους παραπάνω, δημιουργώντας έτσι ένα συνεκτικό πλέγμα που καθιστά την υπόθεση του εγκλεισμού ακόμα πιο σύνθετη και βασανιστική.

Η εφαρμογή του Άρθρου 41bis του Νόμου 354/1975 είναι μια ιδιαίτερα βασανιστική συνθήκη εξόντωσης, την οποία εφαρμόζει το ιταλικό κράτος από το 1986 για την φυλάκιση όχι μόνο μελών της μαφίας, αλλά και ατόμων που συμμετείχαν σε χτυπήματα κατά πολιτικών και κρατικών στόχων. Η αφορμή για την δημιουργία του νόμου ήταν η καταστολή των εξεγέρσεων στις φυλακές, αφού τα άτομα που έμπαιναν σ’ αυτό το καθεστώς απομονώνονταν πλήρως από το κοινωνικό περιβάλλον, όχι μόνο εντός της φυλακής αλλά και εκτός από αυτή, καθώς η επικοινωνία με τους συγγενείς  περιοριζόταν στο ελάχιστο. Υπό αυτό το καθεστώς εγκλεισμού είχε αυτοκτονήσει τον Νοέμβριο του 2009 η Ντιάνα Μελάτσι των «Νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών».

Ο αναρχομηδενιστής Alfredo Cospito είναι φυλακισμένος για τον πυροβολισμό και τραυματισμό στα πόδια του διευθυντή του πυρηνικού σταθμού Ansaldo στη Γένοβα στις 7 Μαΐου 2012, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων, στο δικαστήριο πως: «Ένα υπέροχο πρωινό του Μαΐου ανέλαβα δράση και σε αυτές τις λίγες ώρες απόλαυσα πλήρως τη ζωή. Για μια φορά άφησα πίσω μου τον φόβο και την αυτοκατηγορία και αμφισβήτησα το άγνωστο. Σε μια Ευρώπη γεμάτη πυρηνικούς σταθμούς, ένας από τους κύριους υπαίτιους της πυρηνικής καταστροφής που έρχεται έπεσε στα πόδια μου». Ο Cospito καταδικάστηκε σε 9 χρόνια κάθειρξης για την ενέργεια του, ενώ, όσο έκτειε την ποινή του, καταδικάστηκε σε επιπλέον ισόβια κάθειρξη, χωρίς αναστολή, για βομβιστική ενέργεια που είχε γίνει το 2006 σε σχολή της αστυνομίας κοντά στο Τορίνο και ουσιαστικά ως ηθικός αυτουργός για όλες τις ενέργειες της FAI, αφού κατηγορήθηκε ως ο ιδρυτής και ηγέτης της.

Από τις 5 Μαΐου βρίσκεται υπό καθεστώς κράτησης του Άρθρου 41 bis, γεγονός που  πρακτικά σημαίνει πως βρίσκεται 23 ώρες το 24ωρο κλειδωμένος μόνος του σ’ ένα κελί που παρακολουθείται από κάμερες. Έχει μόνο 10 λεπτά τηλεφωνικής επικοινωνίας τον μήνα και μόνο με την οικογένειά του. Δικαιούται μόνο 1 ώρα επισκεπτηρίου τον μήνα και αυτή με διαχωριστικό τζάμι και υπό καθεστώς ηχογράφησης και ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Επίσης, του απαγορεύεται η αλληλογραφία, το διάβασμα καθώς και η συγγραφή. Ουσιαστικά του έχει αφαιρεθεί  κάθε μορφή επικοινωνίας και κοινωνικής δραστηριότητας, μηδέν πνευματικά ερεθίσματα, μοναξιά και πανομοιότυπες σε ευθεία γραμμή ημέρες και νύχτες μέσα σε σιωπή, με σκοπό την εξασθένιση του πνεύματος και του σώματος. Το παραπάνω μέτρο έχει νομική ισχύ για 4 χρόνια. Να σημειωθεί ότι, υπό το ίδιο καθεστώς του 41bis, σήμερα βρίσκονται 750 άτομα στις ιταλικές φυλακές.

Για όλους αυτούς τους λόγους που αφορούν την εξόντωσή του, καθώς και την γρήγορη πνευματική και σωματική εξόντωση που προκαλεί ο εγκλεισμός του 41bis, ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 20/10/2022, συνεχίζοντάς την μέχρι και σήμερα, αφού το κράτος συνεχίζει να απορρίπτει το αίτημά του για την διακοπή του ιδιότυπου καθεστώτος κράτησης του ίδιου και την νοσηλεία του στο σπίτι λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει με την απεργία πείνας ή έστω την απελευθέρωση κάποιου άλλου κρατουμένου με το ίδιο καθεστώς:

«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα φτάσω σε αυτό το σημείο, πάντα έβρισκα το μελόδραμα γελοίο, αγαπώ περισσότερο την κωμωδία, αλλά έτσι πήγε. Τελικά είμαστε ή δεν είμαστε η χώρα του μελοδράματος; Και έτσι πρέπει να τελειώσω, με έναν κρότο. Αλλά αν το καλοσκεφτώ, υπάρχει κάτι ειρωνικό: είμαι ο μόνος μαλάκας που πεθαίνει στην “προοδευτική δημοκρατική’’ Δύση, επειδή τον εμποδίζουν να διαβάζει και να μελετά ό,τι θέλει, αναρχικές εφημερίδες, αναρχικά βιβλία, ιστορικά και επιστημονικά περιοδικά, χωρίς να παραμελεί τα αγαπημένα του κόμικς». Ο Cospito δηλώνει, πως θα σταματήσει την απεργία πείνας ακόμα και αν το «Εποπτικό δικαστήριο απελευθερώσει άλλους κρατούμενους που υπόκεινται επί του παρόντος στο 41 bis, και ιδιαίτερα ηλικιωμένους ή αρρώστους που θέλουν απλώς να πάνε σπίτι τους μετά από 30 χρόνια κράτησης στο 41 bis».

Το γκρέμισμα των φυλακών αρχή της πανανθρώπινης ελευθερίας

Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά

Φωτιά σε όλες τις φυλακές

|> Ασπάλαξ

Pegging & Trolling Without Mercy!

της/του δημιουργού!

Δύο δύσκολα συμπεράσματα…

Δύο δύσκολα συμπεράσματα από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!