Ασπάλαξ
Πρέπει να σταματήσεις να νομίζεις πως η ζωή σου έχει μεγαλύτερη σημασία από την ζωή του λαού, από την ζωή των καθημερινών ανθρώπων που ζούνε δίπλα σου.
Δεν είσαι το κέντρο του κόσμου, αυτός ο κόσμος δεν είναι μόνον εσύ.
Αυτός ο κόσμος είναι κάτι παραπάνω από την εμμένειά του, την παραμονή του σε ένα, δύο η μυριάδες ατομικά σαρκία.
Αυτός ο κόσμος ανήκει στον καθένα αν ο καθένας ανήκει σε όλους όσους μπορεί να ανήκει, με την εργασία του, με την αυτοθυσία του, με την δημιουργική συνεισφορά του στην κοινωνική παραγωγή και αναπαραγωγή.
Πρέπει να πάψεις να είσαι ένα ατίθασο τσογλανάκι που νομίζει πως αν πει όχι στον μπαμπά του και τη μαμά του έχει πραγματοποιήσει την κοινωνική επανάσταση.
Πρέπει να πάψεις να παίρνεις χασίσια και πρέζες και αυτό να το βαφτίζεις επαναστατική πράξη.
Πρέπει να καταλάβεις πως ο μαστούρας όχι μόνον επανάσταση δεν μπορεί να κάνει αλλά ούτε καλά καλά να ερωτευτεί, να αγαπήσει, να χαρεί το σώμα του.
Πρέπει να πάψεις να πηγαίνεις μόνον στα Εξάρχεια, υπάρχουν και άλλα μέρη.
Υπάρχει η Δραπετσώνα, τα Καμίνια, ο Κορυδαλλός, η επαρχία ολόκληρη, τα Πατήσια, το Λαύριο, ένα σωρό μέρη όπου θα γνωρίσεις καθημερινούς ανθρώπους του μόχθου, έλληνες και ξένους.
Πάψε να μαλακίζεσαι στα Εξάρχεια με αχτίφ και συγκεντρώσεις χωρίς νόημα.
Πάψε να πιστεύεις πως θα ξαναγίνει ο Δεκέμβρης, ο μαύρος, ο άσπρος, ο κόκκινος, ο ροζ, ο μωβ.
Οι εξεγέρσεις δεν επαναλαμβάνονται, οι επαναστάσεις δεν έρχονται με χρονικά ραντεβού.
Πρέπει να διαβάσεις και κανένα βιβλίο και όχι μόνον τα κακογραμμένα και κακομεταφρασμένα κειμενάκια που διαβάζεις για να επιβεβαιώσεις πόσο σπουδαία είναι η ιδεολογία-ιδεοληψία σου.
Πρέπει να μάθεις να υποπτεύεσαι τις αναρχικές αγιογραφίες και τις αφηγήσεις των ιδεολογικών προγόνων σου για το πόσο κακοί ήτανε οι “σταλινικοί” στην Ισπανική Επανάσταση.
Πρέπει να εξετάσεις το ενδεχόμενο οι εξαγιασμένοι ιδεολογικοί πατεράδες σου να έπαιξαν έναν άσχημο ρόλο στην ήττα της Επανάστασης. Το σκέφτηκες ποτέ αυτό; ή τα χάφτεις όλα σαν χάνος;
Σκέφτηκες ποτέ πόσο ύποπτο είναι να έχει γεμίσει ο πλανήτης με τις αναρχικές αφηγήσεις του Ισπανικού εμφύλιου και πουθενά δεν βρίσκεις την αντίθετη άποψη;
Πρέπει να καταλάβεις πως ο Στίνας που τόσο θαυμάζεις ήταν ένας κακομοίρης μισοχαφιεδάκος, ο οποίος όταν ο λαός πάλευε εναντίον των ναζί κατακτητών έσπερνε την γραμμή της ηττοπάθειας και μιας κάλπικης ταξικής συναδέλφωσης με τους Ναζιστές.
Πρέπει να καταλάβεις πως ο αγώνας του λαού απέκτησε νόημα, ήταν δυνατός και τίμιος γιατί εκείνη τη στιγμή τον καθοδήγησε το “σταλινικό” Κ.Κ.Ε, ενώ οι ιδεολογικοί σου πρόγονοι αποδείχτηκαν άχρηστοι, δογματικοί, γεμάτοι προκαταλήψεις και υπεροψία προς την αλήθεια της πραγματικότητας.
Πρέπει να προσπαθήσεις να μην είσαι τόσο ξερόλας, πρέπει να καταλάβεις πως είσαι πάντα ένας ξερόλας όταν δείχνεις τόση σιγουριά ότι τα ξέρεις όλα.
Πρέπει να αγαπήσεις το Πρέπει.
Δεν είναι όλα το σώμα σου, δεν είναι όλα το καβλί σου και το μουνί σου, δεν είναι όλα το “υπαρξιακό” σου προβληματάκι.
Υπάρχουν και οι άλλοι.
Υπάρχουν οι γέροι σου, οι γέροι της γειτονιάς, οι ανάπηροι, οι πρόσφυγες οι μετανάστες, υπάρχει ένας φίλος που έχεις να τον πάρεις μήνες στο τηλέφωνο.
Υπάρχουν και κάποιοι που δεν ξέρεις ούτε θα τους βρείς στα ακτίφ της αναρχίας και της μαλακίας.
Πρέπει να μάθεις να σέβεσαι, να σέβεσαι τον άλλον ακόμα κι αν δεν είναι στα μέτρα σου.
Δεν είναι όλος ο κόσμος τα Εξάρχεια, δεν είναι όλος ο κόσμος διατεθειμένος να ζήσει τον κομμουνισμό όπως τον φαντάζεσαι, δεν είναι η ζωή μόνον οι ιδέες σου που σου έχωσαν στο μυαλό οι “παλιοί αγωνιστές” που θαυμάζεις, οι οποίοι και καλά δεν είναι αρχηγοί αλλά σου έχουν γαμήσει το μυαλό.
Το ξέρεις πως οι “παλιοί” βρίζονται στα λόγια που σου βάζουν στο εφηβικό σου μυαλουδάκι αλλά τα λένε μεταξύ τους σαν Κύριοι όταν δεν είσαι μπροστά τους;
Το ξέρεις πως είσαι αναλώσιμος;
Το ξέρεις πως οι “παλιοί” έκαναν τα καλύτερο κομπρεμί με το Σύριζα και παλιότερα το ΚΚΕ εσ;
Το ξέρεις πως η Β’ Πανελλαδική, ο Σχολιαστής, οι (παλιές) “Συσπειρώσεις” έχουν στελεχώσει όλους τους μηχανισμούς του Ευρωπαρακράτους;
Το ξέρεις πως όλοι αυτοί που θαυμάζεις τα έχουν τα φραγκάκια τους; τις θεσούλες τους στο δημόσιο; Το ξέρεις;
ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕΣ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΖΟΥΝΕ;
Για πόσο καιρό ακόμα θα είσαι τόσο ΜΑΛΑΚΑΣ;
